Obój jest wykonany z wielką precyzją i profesjonalizmem z drewna (najczęściej z afrykańskiego blackwoodu). Należy on do grupy instrumentów z podwójnym trzcinowym stroikiem. Instrument ten przypomina rurę (trochę stożkową) zakończoną lejkowatym rozszerzeniem. Otwory nawiercone w instrumencie są otwierane i zamykane za pomocą klapek. W instrumen dmie się za pomocą cienkiej, metalowej rurki (ustnika). Standardowa długość instrumentu wynosi około 60 cm. Mam nadzieję że pomogłem :))
Elektryczne: grupa instrumentów dętych drewnianych ma swój podział; - w przypadku oboja to stroikowy. Stroikowe to takie, które posiadaja stroik i to on wywoluje drgania powietrza. Jest on instrumentem dętym o podwójnym stroiku. Oznacza to, że wydobycie dxwięku na tym instrumencie polega na wdmuchiwaniu powietrza pomiedzy płytki trzciny, które stanowią stroik. Stroik obojowy składa się z trzciny, która najczęściej jest obrabiana przez samego oboistę. Trzcina taka jest suszona od dwóch do czterech lat, a pochodzi z upraw trzciny przemysłowej we Francji. Skala instrumentu jest rozległa, sięga od b do g3. Barwa naturalnie uzależniona jest od wysokości dźwięku, im dźwięki są niższe , tym wyraźniejsze, natomiast w górnym rejestrze zyskują na ostrości. Dźwięki z rejestru środkowego są najładniejsze brzmieniowo, delikatnie nosowe, zbliżone do dźwięków wydawanych przez fujarkę. Obój także posiada swoją odmianę, a jest nią rożek angielski( z języka włoskiego corno inglese ). Kiedyś istniał tzw. Obój myśliwski, który był wygięty w róg, stąd też nazwa - rożek. Jest on większy od oboju, tak więc ma skalę niższą, jest tak jakby altową odmianą oboju. Transponuje o kwintę w dół, co oznacza, że dźwięki brzmią o kwintę czystą niżej niż rzeczywiście są zapisane w nutach. Jest on ciekawym instrumentem. podobny nieco do klarnetu, troche węższy, z cienkim ustnikiem wyposażony w podwójny stroik. Przepraszam za wszelkie blędy ;))
