Podczas uroczystego podwieczorku pan Jones wyjawił zebranym, kto naprawdę uratował panią Douglas. Wdowa oznajmiła, iż przyjmuje Hucka pod swój dach i zapewni mu przyzwoity kawałek chleba. Tomek, chcąc przekonać zebranych o bogactwie i niezależności przyjaciela, przyniósł do salonu worki z monetami. Na wieść o skarbie Tomka i Hucka zaczęto przeszukiwać w okolicy każdy tajemniczy dom. Pieniądze chłopców zostały ulokowane w banku, gdzie procentowały. Sędzia Thatcher, żywiąc podziw dla Sawyera, myślał o ułatwieniu mu w przyszłości studiów w Akademii Wojskowej i na wydziale prawa. Huck, znalazłszy się pod opieką wdowy Douglas, został przymuszony do prowadzenia kulturalnego stylu życia, co czyniło zeń człowieka nad wyraz nieszczęśliwego. Po trzech tygodniach uciekł i zamieszkał w beczce, gdzie odnalazł go Tomek. Huck nie chciał pieniędzy, ani wygodnego życia, obowiązków. Marzył o wolności, o lesie, rzece. Zgodził się na powrót do wdowy i cywilizacji dopiero wtedy, gdy Sawyer zagroził, że nie przyjmie go do bandy zbójców, bo zbójcy muszą być dobrze wychowani. Narrator tłumaczy, że opowieść o losach dzieci można przerwać w dowolnym momencie. Nie ma teraz potrzeby, żeby pisać o dorosłych bohaterach, z których większość nadal żyje szczęśliwie. Źródło: lektura:) czcionka specjalna by było lepiej widać
