Stary człowiek i morze to lektura, która pozornie sprawia wrażenie nudnej, ma jednak głęboko ukryty przekaz. W tym opowiadaniu głównym bohaterem był rybak Santiago i to właśnie wokół niego rozgrywała się cała akcja. Ciężko więc wybrać moment, który był najciekawszy i najbardziej do mnie przemówił. Moim zdaniem jednak jest to moment zmagania się z wielkim marlinem. Ta wytrwałość i zawziętość zwróciła moją uwagę. Mimo cierpienia, dalej walczył w pocie czoła, nie poddawał się. Moja zafascynowanie było ogromne również w momencie, w którym Santiago zabił marlina ... Sam fakt, że napłynęło stado rekinów i starzec próbował bronić swojej zdobyczy był niesamowity. Odniósł jednak swój własny sukces i to było zdecydowanie najważniejsze dla niego i dla jego przyjaciela- Manolina. Zyskał podziw mimo, iż nie wrócił do wioski z wielką zdobyczą. Pozostał mu po marlinie tylko szkielet. Turyści i miejscowi zachwycali się nim. Uważam, że "Stary człowiek i morze" jest najlepszą lekturą jaką do tej pory przeczytałam. Po dziś dzień w zarówno w rozprawkach jak i w życiu codziennym jest często cytowane zdanie, które skłania młodych ludzi i dorosłych do refleksji : " Człowieka można zniszczyć, ale nie można pokonać". Te powyżej wymienione dwie akcje z lektury przekładają się na codzienność. Każdy z nas widzi jak ludzie są zawzięci, jak walczą o to by zyskać coś w oczach innych. Zauważyć więc można, że człowiek ma wewnętrzną potrzebę bycia docenianym przez innych. Niesamowita książka, z niesamowitym przesłaniem.
