Niech te słowa Jana Pawła II będą mottem przewodnim tego pisma wydania specjalnego, związanego z 30 rocznicą wyboru Karola Wojtyły na Stolicę Piotrową. Wśród wielu wybitnych dokonań Sługi Bożego Ojca Świętego Jana Pawła II jest również obszar wychowania młodych, który był dla Papieża dziedziną wyjątkowej odpowiedzialności przed Bogiem. Jan Paweł II nieustannie kształtował młode pokolenie. Traktował je jako nadzieję Kościoła i przyszłość świata. Apelował do młodych, aby nie lękali się młodości, głębokich pragnień szczęścia, prawdy i piękna, aby własne powołanie życiowe budowali na poszanowaniu prawdy, godności i praw osoby ludzkiej, aby wreszcie poszukiwali Chrystusa i kochali Go jako Tego, który nigdy nie zawodzi. Jan Paweł II stawiał przy tym konkretne wymagania. Przestrzegał, aby młodzi nie uciekali od odpowiedzialności w ułudę alkoholu, narkotyków, indywidualizmu i wirtualnego świata, w przelotne związki nie prowadzące do małżeństwa i założenia rodziny, aby nie stawali po stronie obojętności, cynizmu czy cwaniactwa, aby przede wszystkim nigdy nie stali się Bogiem dla samych siebie. Usilnie prosił, aby wymagali od siebie, nawet gdyby inni od nich nie wymagali. Poszukiwał młodych wytrwale, szczególnie intensywnie podczas Światowych Dni Młodzieży. Młodzi przychodzili do niego, a on oddawał ich Chrystusowi żyjącemu w Kościele. Przypominał, że na pokoleniu dorosłych ciąży niezbywalny obowiązek stałego towarzyszenia młodym na drodze zdobywania wartości, poprzez mądrość słowa i niesprzeczne z nim świadectwo życia. W przeciwnym razie dysonans słów i życia prowadzi nieuchronnie do odrzucenia przez młodych nieautentycznej postawy. Dzięki owej wewnętrznej spójności słowa i postawy, z taką intensywnością obserwowanej przez młodych w życiu Ojca Świętego, który wobec Boga stale przyjmował postawę wychowanka, stał się on niekwestionowanym wzorem wychowawcy. Młodzież widziała w nim czytelny znak Bożego Ojcostwa. Był także świadkiem, że młodość nie jest kwestią wieku, lecz przylgnięciem do świata Boga, który każdego, wszystko i stale odnawia, czyniąc młodym. Wsłuchajmy się w słowa wypowiedziane przez Jana Pawła II do młodzieży w Częstochowie, 15 sierpnia 1991 roku: ,,Wzrastać, dojrzewać: oto zadanie młodego człowieka. W sferze biologicznej zastój, brak rozwoju jest znakiem rozpoczynającej się starości. To samo prawo odnosi się do życia duchowego. Różnica jest tylko jedna: duch nie zna biologicznych ograniczeń wzrostu. I właśnie dlatego może nie podlegać procesowi starzenia się. Drogie dziewczęta i chłopcy, oto zadanie, jakie wam zostawia Matka Boża: wzrastajcie jako osoby, rozwijajcie talenty właściwe dla ciała i dla duszy, wzrastajcie jako chrześcijanie w dążeniu do świętości; wzrastajcie jako świadkowie Chrystusa, który jest ,,światłością świata” (J 8,12). Drodzy młodzi przyjaciele, ,,otrzymaliście ducha przybrania za synów” (Rz 8,15). Nie zmarnujcie tego wspaniałego dziedzictwa! Bądźcie wymagający wobec otaczającego was świata, ale przede wszystkim wymagajcie od siebie samych. Jesteście synami Bożymi: bądźcie z tego dumni! (…) Chrystus wzywa was do rzeczy wielkich. Nie sprawcie Mu zawodu, bo w ten sposób wy sami spotkalibyście się z zawodem. Z mocą, którą obdarza was Chrystus, mówcie wszystkim ludziom, że Bóg pragnie uczynić każdego człowieka swoim synem. Wasze świadectwo niech będzie zaczynem nowego świata, którego pragnie każdy człowiek: świata prawdziwie sprawiedliwego, solidarnego i braterskiego. Zastanówmy się, czy przynależymy do pokolenia JP2? Czy, bez względu na wiek, identyfikujemy się z dziedzictwem pozostawionym przez Sługę Bożego Jana Pawła II? ,,Przynależeć do Po kolenia JP2 – to być świadkiem Chrystusa, jak był nim Papież Jan Paweł II. Być świadkiem Chrystusa i nieść Dobrą Nowinę do swoich rówieśników, do ludzi różnych religii i kultur, jednocześnie darząc każdego należnym szacunkiem”. Przynależeć do Pokolenia JP2 – to spojrzeć na swoje życie w świetle Chrystusa Zbawiciela, zaufać Mu i złożyć w ofierze całe swe życie. Przynależeć do Pokolenia JP2 – to wyznawać Boga jako Dawcę i Pana życia. Szanować każde ludzie życie od momentu poczęcia do chwili naturalnej śmierci. Przynależeć do Pokolenia JP2 – to być wiernym wartościom chrześcijańskim wbrew różnicom politycznym. Być sprawiedliwym w wymiarze społecznym, to zauważać duchowe i materialne potrzeby innych, to umieć współczuć problemom ludzkim bez poniżania godności drugiego człowieka
