Wtorek, 22. 04. 2011r. Co za dzień!Dobrze, że się skończył. W pracy - fatalnie: niedość , że przez cały dzień nic mi nie wychodziło to jeszcze pokłóciłam się z szefem.Jednak nie to było najgorsze. Gdy wróciłam do domu , zmęczona całym dniem wziełam zimną kąpiel , wypiłam kawe i się zdrzemnełam. Gdy już trochę odpoczełam postanowiłam trochę popracować w domu nad papierami.Zaczełam ich szukać, ale nigdzie nie mogłam ich znalezć .I nagle natknełam sie na list zaadresowany do mojego męża. Pełna ciekowości pozwoliłam sobie zajrzeć do środka.Było to powiadomienie ze szpitala o wynikach badania zrobionego przez mojego męża 2 tygodnie temu. Okazało się , że mój mąż jest śmiertelnie chory .Pomyślałam , że to nie może być prawda , mąż napewno by mi powiedział jak było by coś nie tak .Jednak postanowiłam sprawdzić to i zadzwoniłam pod numer , umieszczony na końcu listu. Było to dla mnie ogromnym wstrząsem, gdy usłyszałam potwierdzenie chroby , na którą cierpi mój mąz. Nie wiedziałam co mam robić,czułam się rozczarowana , tym że o niczym nie wiedziałam. Siadłam w kącie i cichutko w samotności łkałam. To był mój najgorszy dzień w życiu!
