Prosze streścicie mi z dziejów apostolskich 4,5,6 rozdział. Potrzebuje to bardzo pilnie na środę 8 czerwca.

W Dziejach Apostolskich jeden z uczniów Jezusa zapoznaje nas z życiem, czynami i służbą kaznodziejską swojego Pana oraz jego naśladowców aż do czasu jego wniebowstąpienia. Sprawozdanie historyczne zawarte w tej biblijnej księdze, stanowi dalszy ciąg dziejów wczesnego chrystianizmu — opisano tu, jak w wyniku oddziaływania ducha świętego powstał zbór oraz jak dawano świadectwo na coraz szerszą skalę: najpierw wśród Żydów, a potem wśród ludzi ze wszystkich narodów. Pod wpływem ducha Bożego z dnia na dzień dzieło świadczenia nabierało większego rozmachu Bóg codziennie przyłącza do gorliwych apostołów osoby dostępujące wybawienia. Niestety nie podoba się to przywódcom religijnymi, którzy rozdrażnieni tym, że Piotr i Jan nauczają o zmartwychwstaniu Jezusa, nakazują pochwycić ich i aresztować. Apostołowie lądują w więzieniu ale to nie osłabia mocy słowa bożego dlatego liczba wierzących mężczyzn rośnie do około 5000. Nazajutrz Piotr i Jan zostają zaprowadzeni na przesłuchanie przed żydowskich władców. Piotr otwarcie składa świadectwo, że wybawienie jest możliwe tylko za pośrednictwem Jezusa Chrystusa, a na zakaz głoszenia wraz z Janem odpowiadają: „Czy to jest prawe w oczach Bożych słuchać raczej was niż Boga, osądźcie sami. My jednak nie możemy przestać mówić o tym, cośmy widzieli i słyszeli” (4:19, 20). Zostają zwolnieni, a wszyscy uczniowie dalej z odwagą głoszą słowo Boże. Warunki skłaniają ich do gromadzenia posiadanych dóbr i rozdzielania ich stosownie do potrzeb. Jednakże niejaki Ananiasz ze swą żoną, Safirą, po sprzedaniu posiadłości potajemnie zatrzymują część zapłaty, udając zarazem, iż ofiarowują całą sumę. Kiedy Piotr demaskuje ich kłamstwo, padają martwi, postąpili bowiem fałszywie wobec Boga i ducha świętego. Rozwścieczeni przywódcy religijni ponownie wtrącają apostołów do więzienia, ale tym razem uwalnia ich anioł Boży. Następnego dnia zostają znów doprowadzeni przed Sanhedryn i oskarżeni o napełnienie Jerozolimy swą nauką’. Odpowiadają wówczas: „Musimy być bardziej posłuszni Bogu jako władcy niż ludziom”. Mimo chłosty i gróźb nie zgadzają się zaprzestać działalności, lecz każdego dnia w świątyni oraz od domu do domu w dalszym ciągu bezustannie nauczają i oznajmiają dobrą nowinę o Chrystusie, Jezusie’ (5:28, 29, 42). Szczepan to jeden z siedmiu mężczyzn wyznaczonych przez ducha świętego do rozdzielania pokarmu na stoły. Ponadto odważnie daje świadectwo prawdzie i tak gorliwie broni wiary, że rozwściecza przeciwników, którzy przyprowadzają go przed Sanhedryn pod zarzutem bluźnierstwa. Szczepan w swej obronie mówi najpierw o wielkodusznej cierpliwości Boga wobec Izraela. Potem nieustraszenie oświadcza: Ludzie zawzięci, wy się zawsze sprzeciwiacie duchowi świętemu, wy, którzyście otrzymali Prawo przekazane przez aniołów, ale go nie przestrzegaliście. Tego już nie mogą znieść. Rzucają się na Szczepana, wloką go za miasto i kamienują. A Saul póżniejszy apostoł Paweł przygląda się temu z uznaniem.       Ps: Mam nadzieję, że to wystarczy. Pozdrawiam Arek