jan andrzej morsztyn jan andrzej morsztyn w swoich utworach wzorował sie na wierszach Ge marina, bardzo cześto takze parafrazował jego utwory. Dlatego jego poezje możęmy okreslic mianem poezji marynistycznej. Poezja marynistyczna cechowałą sie duza iloscia sierodkuw stylistycznych. dominowałą w niej tematyka milosna, czesto autor odwoływał sie do mitologi. W sonecie do trupa mozemy odnalezc wiele wyszukanych sierodkuw stylistycznych np enumeratio sensualizm, oksymoron np plomien skryty, metafora np strzała smierci, animizacje, hiperbole, ujawnia sie trutaj motyw vanitas w ostatniej zwrotce pojawia sie szyk przestawny a takze elipsa. i wiele innych. ( jak widac srodkuw stylistycznych nie brakuje)sonet ten jest parafraza wiersza Marina. sklada sie z dwuch czesci opisowej i refleksyjnej. pierwsza czes oparta jets na poruwnaniu zywego czlowieka do trupa. czesc refleksyjna opiera sie na wskazaniu róznic pomiedzy trupem a zakochanym czlowiekiem. wiersz ten oparty jest na koncepcie, w tym wierszu koncept ujawnia sie przez tresc niestatek w tym utworze równiez mozemy zauwazyc mnustwo srodkuw stylsitycznych co jest cecha poezji marynistycznej np eklipa wlos zlotem. sensualiz. wiersz oparty jest na kontrascie w pierwszej czesci autor wylicza zalety ukochanej gdy jednak sie pokluca radykalnie zmienia o niej zdanie. mozemy tutaj odnalzes srodek stylistyczny charakterystyczny dla poezji barokowej (chiazm) o swej pannie] w tym utworze koncep wyrazony jest przez forme. utwur ten jest wyrafinowanym komplementem. nie ma podanego imienia ukochanej co bylo charakterystyczna cecha poezji morsztyna. mozemy odnalzez tutaj gradacje rosnaca autor oddzialowuje na zmysly
