Jezus jest jak najlepszy przyjaciel. Czemu tak sądzę? Ponieważ poświęcił nawet swoje życie, bo tak bardzo nas kochał. Kochał nas jak swoich braci, znał ludzkie problemy, ponieważ sam był człowiekiem a za razem posiadał boską moc, gdyż był synem Boga. Uzdrawiał ludzi, nawracał, patrzył w serce a nie po twarzy, był pełen dobroci i ciepła. Bóg patrzy na nas z królestwa niebieskiego, nie czujemy jego dobroci i mocy tak jak Jezusa. Jezus był na ziemi pośród zwykłych ludzi i żył tak jak oni. To nie był zwykły prorok czy mesjasz, oprócz głoszenia prawd wiary był też synem Boga i cudotwórcą. To świadczy o jego niezwykłości. Tam gdzie inni widzieli żebraka czy ladacznicę, Jezus widział człowieka równego innym. Jezus jest też jak ojciec lub starszy brat. Pełen mądrości, spokoju i dobroci a za razem cierpliwości. Uczył i nakazywał, ale nie był surowy. Jezus jest jak nauczyciel, który prowadzi ludzi do celu, jakim jest raj. Chrystus pragnął naszego dobra na ziemi i po śmierci. Dzięki niemu jesteśmy zbawieni i nasze życie jest wieczne. Dzięki jego ogromnemu cierpieniu i zmartwychwstaniu my sami już nie musimy cierpieć. Nikt inny nie oddałby życia i nie cierpiałby na krzyżu. Jezus był do tego urodzony, był w pewnym sensie rękoma Boga na ziemi, które rzeźbią świat pełen religijności i modlitwy. Jezus jest jak zwykły człowiek. Mimo, że jest synem Boga, jadał i spędzał czas wśród zwykłych ludzi. Nie byli to kapłani a nawet mocno wierzący, ale często zwykłe osoby. To było w nim wyjątkowe. Narodził się w stajence, wśród bydła, wychował się pośród normalnych dzieci i dorósł wśród ludzi. Życie miał o wiele gorsze niż nie jeden człowiek z owych czasów a był Bogiem. To właśnie cechuje ludzi dobrych, nie potrzebują chwały i bogactwa w zamian za pomoc i dobro.
