W miarę szczegółowe streszczenie ewangelii wg św. Łukasz 16-20. Błagam! Pomóżcie!

Sorry nie doczytałam i przykro mi krócej sie nie da ! NIEBEZPIECZEŃSTWO BOGACTW   Obrotny rządca [Vt-4,71]   1 Powiedział też do uczniów: «Pewien bogaty człowiek miał rządcę, którego oskarżono przed nim, że trwoni jego majątek.   2 Przywołał go do siebie i rzekł mu: "Cóż to słyszę o tobie? Zdaj sprawę z twego zarządu, bo już nie będziesz mógł być rządcą".   3 Na to rządca rzekł sam do siebie: Co ja pocznę, skoro mój pan pozbawia mię zarządu? Kopać nie mogę, żebrać się wstydzę.   4 Wiem, co uczynię, żeby mię ludzie przyjęli do swoich domów, gdy będę usunięty z zarządu.   5 Przywołał więc do siebie każdego z dłużników swego pana i zapytał pierwszego: "Ile jesteś winien mojemu panu?"   6 Ten odpowiedział: "Sto beczek oliwy". On mu rzekł: "Weź swoje zobowiązanie, siadaj prędko i napisz: pięćdziesiąt".   7 Następnie pytał drugiego: "A ty ile jesteś winien?" Ten odrzekł: "Sto korcy pszenicy". Mówi mu: "Weź swoje zobowiązanie i napisz: osiemdziesiąt".   8 Pan pochwalił nieuczciwego rządcę, że roztropnie postąpił. Bo synowie tego świata roztropniejsi są w stosunkach z ludźmi podobnymi sobie niż synowie światłości.       Dobry użytek z pieniądza [Vt-4,71]   9 Ja też wam powiadam: Pozyskujcie sobie przyjaciół niegodziwą mamoną, aby gdy [wszystko] się skończy, przyjęto was do wiecznych przybytków.   10 [Vt-4,71] [JK] Kto w drobnej rzeczy jest wierny, ten i w wielkiej będzie wierny; a kto w drobnej rzeczy jest nieuczciwy, ten i w wielkiej nieuczciwy będzie.   11 Jeśli więc w zarządzie niegodziwą mamoną nie okazaliście się wierni, prawdziwe dobro kto wam powierzy?   12 Jeśli w zarządzie cudzym dobrem nie okazaliście się wierni, kto wam da wasze?   13 [Vt-4,71, Vt-3,34] Żaden sługa nie może dwom panom służyć. Gdyż albo jednego będzie nienawidził, a drugiego miłował; albo z tamtym będzie trzymał, a tym wzgardzi. Nie możecie służyć Bogu i Mamonie».       Faryzejska świętość [Vt-4,71]   14 Słuchali tego wszystkiego chciwi na grosz faryzeusze i podrwiwali sobie z Niego.   15 Powiedział więc do nich: «To wy właśnie wobec ludzi udajecie sprawiedliwych, ale Bóg zna wasze serca. To bowiem, co za wielkie uchodzi między ludźmi, obrzydliwością jest w oczach Bożych.       Początek królestwa Bożego [Vt-4,71]   16 Aż do Jana sięgało Prawo i Prorocy; odtąd głosi się Dobrą Nowinę o królestwie Bożym, i każdy gwałtem wdziera się do niego.   17 [Vt-4,71] Lecz łatwiej niebo i ziemia przeminą, niż żeby jedna kreska miała odpaść z Prawa       Nierozerwalność małżeństwa [Vt-4,71]   18 Każdy, kto oddala swoją żonę, a bierze inną, popełnia cudzołóstwo [Vt-2,90];   i kto oddaloną przez męża bierze za żonę, popełnia cudzołóstwo.       Bogacz i ubogi Łazarz [Vt-3,52]   19 [JK] Żył pewien człowiek bogaty, który ubierał się w purpurę i bisior i dzień w dzień świetnie się bawił.   20 U bramy jego pałacu leżał żebrak okryty wrzodami, imieniem Łazarz.   21 Pragnął on nasycić się odpadkami ze stołu bogacza; nadto i psy przychodziły i lizały jego wrzody.   22 Umarł żebrak, i aniołowie zanieśli go na łono Abrahama. Umarł także bogacz i został pogrzebany.   23 Gdy w Otchłani, pogrążony w mękach, podniósł oczy, ujrzał z daleka Abrahama i Łazarza na jego łonie.   24 I zawołał: "Ojcze Abrahamie, ulituj się nade mną i poślij Łazarza; niech koniec swego palca umoczy w wodzie i ochłodzi mój język, bo strasznie cierpię w tym płomieniu".   25 Lecz Abraham odrzekł: "Wspomnij, synu, że za życia otrzymałeś swoje dobra, a Łazarz przeciwnie, niedolę; teraz on tu doznaje pociechy, a ty męki cierpisz.   26 A prócz tego między nami a wami zionie ogromna przepaść, tak że nikt, choćby chciał, stąd do was przejść nie może ani stamtąd do nas się przedostać".   27 Tamten rzekł: "Proszę cię więc, ojcze, poślij go do domu mojego ojca!   28 Mam bowiem pięciu braci: niech ich przestrzeże, żeby i oni nie przyszli na to miejsce męki".   29 Lecz Abraham odparł: "Mają Mojżesza i Proroków, niechże ich słuchają!"   30 "Nie, ojcze Abrahamie - odrzekł tamten - lecz gdyby kto z umarłych poszedł do nich, to się nawrócą".   31 Odpowiedział mu: "Jeśli Mojżesza i Proroków nie słuchają, to choćby kto z umarłych powstał, nie uwierzą"   RÓŻNE WSKAZANIA   Zgorszenie [Vt-4,40]   1 Rzekł znowu do swoich uczniów: «Niepodobna, żeby nie przyszły zgorszenia; lecz biada temu, przez którego przychodzą.   2 Byłoby lepiej dla niego, gdyby kamień młyński zawieszono mu u szyi i wrzucono go w morze, niż żeby miał być powodem grzechu jednego z tych małych. Uważajcie na siebie!       Obowiązek przebaczenia [Vt-3,142, Vt-4,114]   3 Jeśli brat twój zawini, upomnij go; i jeśli żałuje, przebacz mu!   4 I jeśliby siedem razy na dzień zawinił przeciw tobie i siedem razy zwróciłby się do ciebie, mówiąc: "Żałuję tego", przebacz mu!»       Moc wiary [Vt-4,97]   5 Apostołowie prosili Pana: «Przymnóż nam wiary!»   6  Pan rzekł: «Gdybyście mieli wiarę jak ziarnko gorczycy, powiedzielibyście tej morwie: "Wyrwij się z korzeniem i przesadź się w morze!", a byłaby wam posłuszna.       Służyć z pokorą [Vt-4,113]   7 Kto z was, mając sługę, który orze lub pasie, powie mu, gdy on wróci z pola: "Pójdź i siądź do stołu?"   8 Czy nie powie mu raczej: "Przygotuj mi wieczerzę, przepasz się i usługuj mi, aż zjem i napiję się, a potem ty będziesz jadł i pił?"   9 Czy dziękuje słudze za to, że wykonał to, co mu polecono?   10 [Vt-6,2] Tak mówcie i wy, gdy uczynicie wszystko, co wam polecono: "Słudzy nieużyteczni jesteśmy; wykonaliśmy to, co powinniśmy wykonać"».       TRZECI OKRES PODRÓŻY DO JEROZOLIMY   Wdzięczny Samarytanin [Vt-4,178]   11 Zmierzając do Jerozolimy przechodził przez pogranicze Samarii i Galilei.   12 Gdy wchodzili do pewnej wsi, wyszło naprzeciw Niego dziesięciu trędowatych. Zatrzymali się z daleka   13 i głośno zawołali: «Jezusie, Mistrzu, ulituj się nad nami!»   14 Na ich widok rzekł do nich: «Idźcie, pokażcie się kapłanom!» A gdy szli, zostali oczyszczeni.   15 Wtedy jeden z nich widząc, że jest uzdrowiony, wrócił chwaląc Boga donośnym głosem,   16 upadł na twarz do nóg Jego i dziękował Mu. A był to Samarytanin.   17 Jezus zaś rzekł: «Czy nie dziesięciu zostało oczyszczonych? Gdzie jest dziewięciu?   18 Żaden się nie znalazł, który by wrócił i oddał chwałę Bogu, tylko ten cudzoziemiec».   19 Do niego zaś rzekł: «Wstań, idź, twoja wiara cię uzdrowiła».       Przyjście królestwa Bożego [Vt-4-181; Vt-6,15]   20 [Vt-4-181] Zapytany przez faryzeuszów, kiedy przyjdzie królestwo Boże, [Vt-4-181] odpowiedział im: «Królestwo Boże nie przyjdzie dostrzegalnie;   21 [JK] i nie powiedzą: "Oto tu jest" albo: "Tam". Oto bowiem królestwo Boże pośród was jest»       Dzień Syna Człowieczego [Vt-4,181; Vt-6,15]   22 [Vt-4,181] Do uczniów zaś rzekł: «Przyjdzie czas, kiedy zapragniecie ujrzeć choćby jeden z dni Syna Człowieczego, a nie zobaczycie.   23 [Vt-4,181] Powiedzą wam: "Oto tam" lub: "Oto tu". Nie chodźcie tam i nie biegnijcie za nimi!   24 [Vt-4,181] Bo jak błyskawica, gdy zabłyśnie, świeci od jednego krańca widnokręgu aż do drugiego, tak będzie z Synem Człowieczym w dniu Jego.   25 [Vt-4,181] Wpierw jednak musi wiele wycierpieć i być odrzuconym przez to pokolenie.   26 Jak działo się za dni Noego, tak będzie również za dni Syna Człowieczego:   27 jedli i pili, żenili się i za mąż wychodziły aż do dnia, kiedy Noe wszedł do arki; nagle przyszedł potop i wygubił wszystkich.   28 Podobnie jak działo się za czasów Lota: jedli i pili, kupowali i sprzedawali, sadzili i budowali,   29 lecz w dniu, kiedy Lot wyszedł z Sodomy, spadł z nieba deszcz ognia i siarki i wygubił wszystkich;   30 tak samo będzie w dniu, kiedy Syn Człowieczy się objawi.   31 W owym dniu kto będzie na dachu, a jego rzeczy w mieszkaniu, niech nie schodzi, by je zabrać; a kto na polu, niech również nie wraca do siebie.   32 Przypomnijcie sobie żonę Lota.   33 Kto będzie się starał zachować swoje życie, straci je; a kto je straci, zachowa je.   34 Powiadam wam: Tej nocy dwóch będzie na jednym posłaniu: jeden będzie wzięty, a drugi zostawiony.   35 Dwie będą mleć razem: jedna będzie wzięta, a druga zostawiona».   36 Pytali Go: «Gdzie, Panie?»   37 On im odpowiedział: «Gdzie jest padlina, tam zgromadzą się i sępy Moc wytrwałej modlitwy. Niesprawiedliwy sędzia [Vt-4,202]   1 [JK] Powiedział im też przypowieść o tym, że zawsze powinni modlić się i nie ustawać:   2 «W pewnym mieście żył sędzia, który Boga się nie bał i nie liczył się z ludźmi.   3 W tym samym mieście żyła wdowa, która przychodziła do niego z prośbą: "Obroń mnie przed moim przeciwnikiem!"   4 Przez pewien czas nie chciał; lecz potem rzekł do siebie: "Chociaż Boga się nie boję ani z ludźmi się nie liczę,   5 to jednak, ponieważ naprzykrza mi się ta wdowa, wezmę ją w obronę, żeby nie przychodziła bez końca i nie zadręczała mnie"».   6 I Pan dodał: «Słuchajcie, co ten niesprawiedliwy sędzia mówi.   7 A Bóg, czyż nie weźmie w obronę swoich wybranych, którzy dniem i nocą wołają do Niego, i czy będzie zwlekał w ich sprawie?   8  Powiadam wam, że prędko weźmie ich w obronę. [Vt-4,202] Czy jednak Syn Człowieczy znajdzie wiarę na ziemi, gdy przyjdzie?»       Faryzeusz i celnik [Vt-4,220]   9 Powiedział też do niektórych, co ufali sobie, że są sprawiedliwi, a innymi gardzili, tę przypowieść:   10 «Dwóch ludzi przyszło do świątyni, żeby się modlić, jeden faryzeusz a drugi celnik.   11 [JK, JK, JK] Faryzeusz stanął i tak w duszy się modlił: "Boże, dziękuję Ci, że nie jestem jak inni ludzie, zdziercy, oszuści, cudzołożnicy, albo jak i ten celnik.   12 Zachowuję post dwa razy w tygodniu, daję dziesięcinę ze wszystkiego, co nabywam".   13 [Vt-1,26] Natomiast celnik stał z daleka i nie śmiał nawet oczu wznieść ku niebu, lecz bił się w piersi i mówił: "Boże, miej litość dla mnie, grzesznika!"   14 Powiadam wam: Ten odszedł do domu usprawiedliwiony, nie tamten. Każdy bowiem, kto się wywyższa, będzie poniżony, a kto się uniża, będzie wywyższony».       Jezus przyjmuje dzieci [Vt-4,68; por. Vt-5-29]   15 Przynosili Mu również niemowlęta, żeby na nie ręce włożył, lecz uczniowie, widząc to, szorstko zabraniali im.   16 [Vt-1-10] Jezus zaś przywołał je do siebie i rzekł: «Pozwólcie dzieciom przychodzić do Mnie i nie przeszkadzajcie im: do takich bowiem należy królestwo Boże.   17 Zaprawdę, powiadam wam: Kto nie przyjmie królestwa Bożego jak dziecko, ten nie wejdzie do niego».       Bogaty młodzieniec [Vt-5,37]   18 Zapytał Go pewien zwierzchnik: «Nauczycielu dobry, co mam czynić, aby osiągnąć życie wieczne?»   19 [JK] Jezus mu odpowiedział: «Czemu nazywasz Mnie dobrym? Nikt nie jest dobry, tylko sam Bóg.   20 Znasz przykazania: Nie cudzołóż [Vt-2,90],   nie zabijaj [Vt-2,93],   nie kradnij [Vt-2,98],   nie zeznawaj fałszywie [Vt-2,97],   czcij swego ojca i matkę!» [Vt-2,89]   21 On odrzekł: «Od młodości przestrzegałem tego wszystkiego».   22 Jezus słysząc to, rzekł mu: «Jednego ci jeszcze brak: sprzedaj wszystko, co masz, i rozdaj ubogim, a będziesz miał skarb w niebie; potem przyjdź i chodź ze Mną».   23 Gdy to usłyszał, mocno się zasmucił, gdyż był bardzo bogaty.       Niebezpieczeństwo bogactw [Vt-5,37]   24 [JK] Jezus zobaczywszy go [takim] rzekł: «Jak trudno bogatym wejść do królestwa Bożego.   25 [Vt-5,37] Łatwiej jest wielbłądowi przejść przez ucho igielne, niż bogatemu wejść do królestwa Bożego».   26 Zapytali ci, którzy to słyszeli: «Któż więc może być zbawiony?»   27 [Vt-5,37]  Jezus odpowiedział: «Co niemożliwe jest u ludzi, możliwe jest u Boga».       Nagroda za dobrowolne ubóstwo [Vt-5,37]   28 Wówczas Piotr rzekł: «Oto my opuściliśmy swoją własność i poszliśmy za Tobą».   29 On im odpowiedział: «Zaprawdę, powiadam wam: Nikt nie opuszcza domu albo żony, braci, rodziców albo dzieci dla królestwa Bożego, żeby   30 nie otrzymał daleko więcej w tym czasie, a w wieku przyszłym - życia wiecznego».       Trzecia zapowiedź męki i zmartwychwstania [Vt-5,38]   31 Potem wziął Dwunastu i powiedział do nich: «Oto idziemy do Jerozolimy i spełni się wszystko, co napisali prorocy o Synu Człowieczym.   32 Zostanie wydany w ręce pogan, będzie wyszydzony, zelżony i opluty;   33 ubiczują Go i zabiją, a trzeciego dnia zmartwychwstanie».   34 Oni jednak nic z tego nie zrozumieli. Rzecz ta była zakryta przed nimi i nie pojmowali tego, o czym była mowa.       Niewidomy pod Jerychem [Vt-5,41]   35 Kiedy zbliżał się do Jerycha, jakiś niewidomy siedział przy drodze i żebrał.   36 Gdy usłyszał, że tłum przeciąga, dowiadywał się, co się dzieje.   37 Powiedzieli mu, że Jezus z Nazaretu przechodzi.   38 Wtedy zaczął wołać: «Jezusie, Synu Dawida, ulituj się nade mną!»   39 Ci, co szli na przedzie, nastawali na niego, żeby umilkł. Lecz on jeszcze głośniej wołał: «Jezusie, Synu Dawida, ulituj się nade mną!»   40 Jezus przystanął i kazał przyprowadzić go do siebie. A gdy się zbliżył, zapytał go:   41 «Co chcesz, abym ci uczynił?» Odpowiedział: «Panie, żebym przejrzał».   42 Jezus mu odrzekł: «Przejrzyj, twoja wiara cię uzdrowiła».   43 Natychmiast przejrzał i szedł za Nim, wielbiąc Boga. Także cały lud, który to widział, oddał chwałę Bogu.   Zacheusz [Vt-4,106, Vt-4,107]   1 Potem wszedł do Jerycha i przechodził przez miasto.   2 A [był tam] pewien człowiek, imieniem Zacheusz, zwierzchnik celników i bardzo bogaty.   3 Chciał on koniecznie zobaczyć Jezusa, kto to jest, ale nie mógł z powodu tłumu, gdyż był niskiego wzrostu.   4 Pobiegł więc naprzód i wspiął się na sykomorę, aby móc Go ujrzeć, tamtędy bowiem miał przechodzić.   5 Gdy Jezus przyszedł na to miejsce, spojrzał w górę i rzekł do niego: «Zacheuszu, zejdź prędko, albowiem dziś muszę się zatrzymać w twoim domu».   6 Zeszedł więc z pośpiechem i przyjął Go rozradowany.   7 A wszyscy, widząc to, szemrali: «Do grzesznika poszedł w gościnę».   8 [Vt-4,108] Lecz Zacheusz stanął i rzekł do Pana: «Panie, oto połowę mego majątku daję ubogim, a jeśli kogo w czym skrzywdziłem, zwracam poczwórnie».   9 Na to Jezus rzekł do niego: «Dziś zbawienie stało się udziałem tego domu, gdyż i on jest synem Abrahama.   10 Albowiem Syn Człowieczy przyszedł szukać i zbawić to, co zginęło».       Przypowieść o minach [por. Vt-3,145]   11 Gdy słuchali tych rzeczy, dodał jeszcze przypowieść, dlatego że był blisko Jerozolimy, a oni myśleli, że królestwo Boże zaraz się zjawi.   12 Mówił więc: «Pewien człowiek szlachetnego rodu udał się w kraj daleki, aby uzyskać dla siebie godność królewską i wrócić.   13 Przywołał więc dziesięciu sług swoich, dał im dziesięć min i rzekł do nich: "Zarabiajcie nimi, aż wrócę".   14 Ale jego współobywatele nienawidzili go i wysłali za nim poselstwo z oświadczeniem: "Nie chcemy, żeby ten królował nad nami".   15 Gdy po otrzymaniu godności królewskiej wrócił, kazał przywołać do siebie te sługi, którym dał pieniądze, aby się dowiedzieć, co każdy zyskał.   16 Stawił się więc pierwszy i rzekł: "Panie, twoja mina przysporzyła dziesięć min".   17 Odpowiedział mu: "Dobrze, sługo dobry; ponieważ w drobnej rzeczy okazałeś się wierny, sprawuj władzę nad dziesięciu miastami!"   18 Także drugi przyszedł i rzekł: "Panie, twoja mina przyniosła pięć min".   19 Temu też powiedział: "I ty miej władzę nad pięciu miastami!"   20 Następny przyszedł i rzekł: "Panie, tu jest twoja mina, którą trzymałem zawiniętą w chustce.   21 Lękałem się bowiem ciebie, bo jesteś człowiekiem surowym: chcesz brać, czegoś nie położył, i żąć, czegoś nie posiał".   22 Odpowiedział mu: "Według słów twoich sądzę cię, zły sługo! Wiedziałeś, że jestem człowiekiem surowym: chcę brać, gdzie nie położyłem, i żąć, gdziem nie posiał.   23 Czemu więc nie dałeś moich pieniędzy do banku? A ja po powrocie byłbym je z zyskiem odebrał".   24 Do obecnych zaś rzekł: "Odbierzcie mu minę i dajcie temu, który ma dziesięć min".   25 Odpowiedzieli mu: "Panie, ma już dziesięć min".   26 "Powiadam wam: Każdemu, kto ma, będzie dodane; a temu, kto nie ma, zabiorą nawet to, co ma.   27 Tych zaś przeciwników moich, którzy nie chcieli, żebym panował nad nimi, przyprowadźcie tu i pościnajcie w moich oczach"».   28 Po tych słowach ruszył na przedzie, zdążając do Jerozolimy.       DZIAŁALNOŚĆ JEZUSA W JEROZOLIMIE   Uroczysty wjazd do Jerozolimy   29  [Vt-6,9] Gdy przyszedł w pobliże Betfage i Betanii, do góry zwanej Oliwną, wysłał dwóch spośród uczniów,   30 [Vt-6,9] mówiąc: «Idźcie do wsi, która jest naprzeciwko, a wchodząc do niej, znajdziecie oślę uwiązane, którego jeszcze nikt nie dosiadł. Odwiążcie je i przyprowadźcie tutaj!   31 A gdyby was kto pytał: "Dlaczego odwiązujecie?", tak powiecie: "Pan go potrzebuje"».   32 Wysłani poszli i znaleźli wszystko tak, jak im powiedział.   33 A gdy odwiązywali oślę, zapytali ich jego właściciele: «Czemu odwiązujecie oślę?»   34 Odpowiedzieli: «Pan go potrzebuje».   35 [Vt-6,9] I przyprowadzili je do Jezusa, a zarzuciwszy na nie swe płaszcze, wsadzili na nie Jezusa.   36 Gdy jechał, słali swe płaszcze na drodze.   37 [JK] Zbliżał się już do zboczy Góry Oliwnej, kiedy całe mnóstwo uczniów poczęło wielbić radośnie Boga za wszystkie cuda, które widzieli.   38 I wołali głośno:  «Błogosławiony Król,  który przychodzi w imię Pańskie.  Pokój w niebie  i chwała na wysokościach».   39 [Vt-6,9] Lecz niektórzy faryzeusze spośród tłumu rzekli do Niego: «Nauczycielu, zabroń tego swoim uczniom!»   40 Odrzekł: «Powiadam wam: Jeśli ci umilkną, kamienie wołać będą».       Zapowiedź upadku miasta [Vt-6,9]   41 [JK] Gdy był już blisko, na widok miasta zapłakał nad nim   42 [Vt-6,9] i rzekł: «O gdybyś i ty poznało w ten dzień to, co służy pokojowi! Ale teraz zostało to zakryte przed twoimi oczami.   43 Bo przyjdą na ciebie dni, gdy twoi nieprzyjaciele otoczą cię wałem, oblegną cię i ścisną zewsząd.   44 Powalą na ziemię ciebie i twoje dzieci z tobą i nie zostawią w tobie kamienia na kamieniu za to, żeś nie rozpoznało czasu twojego nawiedzenia».       Wypędzenie przekupniów [Vt-6,9]   45 Potem wszedł do świątyni i zaczął wyrzucać sprzedających w niej.   46 Mówił do nich: «Napisane jest: Mój dom będzie domem modlitwy, a wy uczyniliście z niego jaskinię zbójców»       Nauczanie w świątyni [Vt-6,11, Vt-6,13, Vt-6,15, Vt-6,17]   47 I nauczał codziennie w świątyni. Lecz arcykapłani i uczeni w Piśmie oraz przywódcy ludu czyhali na Jego życie.   48 Tylko nie wiedzieli, co by mogli uczynić, cały lud bowiem słuchał Go z zapartym tchem.   Pytanie o władzę [Vt-6,11]   1 Pewnego dnia, kiedy nauczał lud w świątyni i głosił Dobrą Nowinę, podeszli arcykapłani i uczeni w Piśmie wraz ze starszymi   2 i zapytali Go: «Powiedz nam, jakim prawem to czynisz albo kto Ci dał tę władzę?»   3 Odpowiedział im: «Ja też zadam wam pytanie. Powiedzcie Mi:   4 Czy chrzest Janowy pochodził z nieba, czy też od ludzi?»   5 Oni zastanawiali się i mówili między sobą: «Jeśli powiemy: "Z nieba", zarzuci nam: "Dlaczego nie uwierzyliście mu?"   6 A jeśli powiemy: "Od ludzi", cały lud nas ukamienuje, bo jest przekonany, że Jan był prorokiem».   7 Odpowiedzieli więc, że nie wiedzą, skąd pochodził.   8 Wtedy Jezus im rzekł: «To i Ja wam nie powiem, jakim prawem to czynię».       Przypowieść o przewrotnych rolnikach [Vt-6,11]   9 I zaczął mówić do ludu tę przypowieść: «Pewien człowiek założył winnicę, oddał ją w dzierżawę rolnikom i wyjechał na dłuższy czas.   10 W odpowiedniej porze wysłał sługę do rolników, aby mu oddali jego część z plonu winnicy. Lecz rolnicy obili go i odesłali z niczym.   11 Ponownie posłał drugiego sługę. Lecz i tego obili, znieważyli i odesłali z niczym.   12 Posłał jeszcze trzeciego; tego również pobili do krwi i wyrzucili.   13 Wówczas rzekł pan winnicy: "Co mam począć? Poślę mojego syna ukochanego, chyba go uszanują".   14 Lecz rolnicy, zobaczywszy go, naradzali się między sobą mówiąc: "To jest dziedzic, zabijmy go, a dziedzictwo stanie się nasze".   15 I wyrzuciwszy go z winnicy, zabili. Co więc uczyni z nimi właściciel winnicy?   16 Przyjdzie i wytraci tych rolników, a winnicę da innym». Gdy to usłyszeli, zawołali: «Nie, nigdy!»   17 On zaś spojrzał na nich i rzekł: «Cóż więc znaczy to słowo Pisma: Właśnie ten kamień, który odrzucili budujący, stał się głowicą węgła?   18 Każdy, kto upadnie na ten kamień, rozbije się, a na kogo on spadnie, zmiażdży go».   19 W tej samej godzinie uczeni w Piśmie i arcykapłani chcieli koniecznie dostać Go w swoje ręce, lecz bali się ludu. Zrozumieli bowiem, że przeciwko nim skierował tę przypowieść.       Sprawa podatku [Vt-6,13]   20 Śledzili Go więc i nasłali na Niego szpiegów. Ci udawali pobożnych i mieli podchwycić Go w mowie, aby Go wydać zwierzchności i władzy namiestnika.   21 Zapytali Go więc: «Nauczycielu, wiemy, że słusznie mówisz i uczysz, i nie masz względu na osobę, lecz drogi Bożej w prawdzie nauczasz.   22 Czy wolno nam płacić podatek Cezarowi, czy nie?»   23 On przejrzał ich podstęp i rzekł do nich:   24 «Pokażcie Mi denara. Czyj nosi obraz i napis?» Odpowiedzieli: «Cezara».   25 Wówczas rzekł do nich: «Oddajcie więc Cezarowi to, co należy do Cezara, a Bogu to, co należy do Boga».   26 I nie mogli podchwycić Go w żadnym słowie wobec ludu. Zmieszani Jego odpowiedzią, zamilkli.       Sprawa zmartwychwstania [Vt-6,13]   27 Wówczas podeszło do Niego kilku saduceuszów, którzy twierdzą, że nie ma zmartwychwstania, i zagadnęli Go   28 w ten sposób: «Nauczycielu, Mojżesz tak nam przepisał: Jeśli umrze czyjś brat, który miał żonę, a był bezdzietny, niech jego brat weźmie wdowę i niech wzbudzi potomstwo swemu bratu..   29 Otóż było siedmiu braci. Pierwszy wziął żonę i umarł bezdzietnie.   30 Wziął ją drugi,   31 a potem trzeci, i tak wszyscy pomarli, nie zostawiwszy dzieci.   32 W końcu umarła ta kobieta.   33 Przy zmartwychwstaniu więc którego z nich będzie żoną? Wszyscy siedmiu bowiem mieli ją za żonę».   34 Jezus im odpowiedział: «Dzieci tego świata żenią się i za mąż wychodzą.   35 Lecz ci, którzy uznani zostaną za godnych udziału w świecie przyszłym i w powstaniu z martwych, ani się żenić nie będą, ani za mąż wychodzić.   36 Już bowiem umrzeć nie mogą, gdyż są równi aniołom i są dziećmi Bożymi, będąc uczestnikami zmartwychwstania.   37 A że umarli zmartwychwstają, to i Mojżesz zaznaczył tam, gdzie jest mowa "O krzaku", gdy Pana nazywa Bogiem Abrahama, Bogiem Izaaka i Bogiem Jakuba.   38 Bóg nie jest [Bogiem] umarłych, lecz żywych; wszyscy bowiem dla Niego żyją».   39 Na to rzekli niektórzy z uczonych w Piśmie: «Nauczycielu, dobrześ powiedział»,   40 bo już o nic nie śmieli Go pytać.       Mesjasz Synem Bożym [Vt-6,15]   41 Natomiast On rzekł do nich: «Jak można twierdzić, że Mesjasz jest synem Dawida?   42 Przecież sam Dawid mówi w Księdze Psalmów: Rzekł Pan do Pana mego: Siądź po prawicy mojej,   43 aż położę nieprzyjaciół Twoich jako podnóżek pod Twoje stopy.   44 Dawid nazywa Go Panem: jak zatem może On być [tylko] jego synem?»       Ostrzeżenie przed uczonymi w Piśmie [Vt-6,15]   45 Gdy cały lud się przysłuchiwał, rzekł do swoich uczniów:   46 «Strzeżcie się uczonych w Piśmie, którzy z upodobaniem chodzą w powłóczystych szatach, lubią pozdrowienia na rynku, pierwsze krzesła w synagogach i zaszczytne miejsca na ucztach.   47 Objadają oni domy wdów i dla pozoru długo się modlą. Ci tym surowszy dostaną wyrok