Pytanie trudne. Święci są w tradycji kościoła od dawien dawna i zapewne z jakiegoś powodu. Z jednej strony życie świętych jest świadectwem Chrześcijaństwa, oraz przykładem życia ziemskiego dającego nagrodę w niebie (tak to ładnie ujmując;) ). Wydaje mi się, że pod tym względem święci są potrzebni, choć z drugiej strony... powinien wystarczyć przykład Chrystusa - pełnia świętości. A akurat życie Chrystusa jest udokumentowane całkiem nieźle, więc jest skąd przykład brać. Większy (dla mnie) problem w odpowiedzi na to pytanie pojawia się w momencie modlitwy za wstawiennictwem świętych. Jest ona tradycji kościoła tak długo, jak sami święci, jednak jedynym pośrednikiem do Ojca ma być Syn - tu mi się pojawia pewna nieścisłość, jednak z drugiej strony zakładam że działa to tak jak normalna modlitwa wstawiennicza, kiedy ja się modle za kogoś - proszę świętych aby modlili się za mnie taka modlitwą wstawienniczą. Nie wiem zaś, jakie uzasadnienie ma tradycja patronowania świętych - kiedy proszę świętego o modlitwę w jakieś sprawie, to nie wiem czemu wstawiennictwo świętego X ma być lepsze od wtawiennictwa świętego Y - przecież moc ich modlitwy jest taka sama (a przynajmniej dziwne, żeby była zależna od intencji). Choć tak na prawdę świętość to stan duszy, do której wszyscy jesteśmy powołani - nie musi się ona wiązać z wyniesieniem na ołtarze (nie każdy święty ma swoje święto w kalendarzu - jedynie wg. tradycji Ci, którzy są kanonizowani, są już rzeczywiście świeci). A ta świętość jest potrzebna nikomu innemu jak samemu świętemu najbardziej. A więc święci są potrzebni samym sobie, bez świętych było by dużo potępionych;)
