1.Pokarmy wchodzące w skład święconki zawierają jaja (symbol nowego życia) w postaci kolorowych pisanek; baranka symbolizującego zmartwychwstanie Jezusa Chrystusa; sól kuchenną (która miała chronić przed zepsuciem); chleb, wędlinę, chrzan, pieprz, ciasta świąteczne. 2. Francja: Jak głosi legęda,iż dzwony kościelne ,które w Wielki Czwartek poleciały do RZYMU,by oznajmić śmierć JEZUSA .Wracając o świcie zrzucily na ziemię czekoladowe jajka .Dlatego też dzieci w niedzielny poranek ,biegną do ogrodu w poszukiwaniu czekoladowych słodkości,których maluchy z wielką radością szukają..Jeszcze inną rozrywką dla dzieci jest toczenie ugotowanych na twardo jajek ,tak aby stłuc skrupkę innym ,a nie naruszyć swojego jajka.ZNANE też są inne zwyczaje,np, wszystkie dziewczyny w WIEKĄ NIEDZIELĘ powinny wstać przed wschodem słońca,pójść zaczrepać wody ze strumyka i przynieść ja do domu ,nie mowiąc ani słowa.Taka woda ma stać się świetnym środkiem na zachowanie urody i zdrowia. Czechy: Świętuje się w Czechach tylko wielkanocny poniedziałek. W niektórych wiejskich regionach dniem szczególnym jest też Wielki Czwartek, zwany zielonym czwartkiem, ale wielkoczwartkowe obyczaje są w odwrocie, zachowały się ich resztki w nielicznych wsiach. Polski stół obficie zastawiony ciężkimi potrawami i związany z nim obyczaj dwudniowego biesiadowania od rana do wieczora jest w Czechach nieznany. Są natomiast specjalne wielkanocne wypieki oraz specjalne wielkanocne słodycze. Na wsi, tam, gdzie zachowały się tradycje "zielonego czwartku", tego dnia podaje się na obiad pokrzywę przyrządzoną podobnie jak szpinak. Z innych zielonoczwartkowych obrzędów nic się już nie zachowało. W Wielki Piątek maluje się pisanki, piecze się też baranki z ciasta i kupuje w sklepach słodycze, które wraz z barankami i pisankami ustawione będą na wielkanocnym stole. W sobotę i niedzielę ludzie idą do kościoła, ale poza tym spędzają te dni tak samo jak inne soboty i niedzielę. Święta w czeskich wsiach zaczynają się w poniedziałek rano. Zwą się ?szmigrus?, znać tu podobieństwo do naszego śmigusa. Dorośli tego dnia czekają w domach, bo chłopcy kilkuosobowymi grupkami objeżdżają, czym kto ma, te domy, w których są ich rówieśnice. Niosą z sobą pomlazki, czyli warkocze splecione z trzech, pięciu, siedmiu lub dziewięciu wierzbowych gałązek. Dziewczyny oblewają ich z okien wodą, ale chłopcy, nie bacząc na to, wpadają do domu i ścigają piszczące i kryjące się po kątach dziewczyny, żeby je wysmagać pomlazkami. W miastach, podobnie jak na wsi, w piątek maluje się pisanki. Pomlazek jednak nikt nie plecie, kupuje się je gotowe na przedświątecznych straganach. Wiejskie pomlazki to grube i sprężyste bicze, pomlazki miejskie są krótkie, uplecione z cienkich gałązek i od razu ozdobione kokardkami z bibułki. Czesi kupują też w piątek baranki z biszkoptowego ciasta, masowo wypiekane przez cukierników. Sobota i niedziela wielkanocna nie różnią się od innych weekendów. Ludzie wierzący idą w te dni do kościoła. W poniedziałek zastawia się świąteczny stół, ale inny niż w Polsce. Tworzą go baranki z ciasta i słodycze, ozdabiają pomlazki. jest też alkohol, rzadko domowa palenka, zwykle kupiona w sklepie śliwowica czy merunka (morelówka) albo po prostu wódka. Z tego stołu domownicy pojadają po trochę i popijają, ale nie siadają, żeby biesiadować. Inaczej też wygląda szmigrus. Obyczaj ten przejęły dzieci, zwykle chłopcy dziesięcio-, jedenasto- czy dwunastoletni. Chodzą od mieszkania do mieszkania z koszyczkami albo białymi serwetkami w rękach i śpiewają wielkanocne piosenki. Gospodarze częstują ich jajkami i odrobiną słodyczy. I na wsi, i w mieście zachował się gdzieniegdzie taki sam jak u nas konkurs w rozbijaniu pisanek uderzeniem jednej o drugą, żeby sprawdzić, czyja mocniejsza. 3. Kogut, w wielu kulturach uważany za symbol Słońca i sił witalnych, symbol urodzaju, miał zapewnić zdrowie i pomyślność. Piał głośno, a efekt ten uzyskiwano dzięki temu, że wcześniej karmiony był ziarnem namoczonym w spirytusie. Z czasem żywego ptaka zastąpiono sztucznym: ulepionym z gliny, pieczonym z ciasta, wycinanym z deski. Tradycyjnie wózek dyngusowy malowano na czerwono i zdobiono suszonymi źdźbłami zbóż, traw i kwiatów oraz kolorowymi wstążkami.
