Napisz szczegółową etymologię fagotu i powstania instrumentu i jego historię.

Fagot Najwcześniejsza wiarygodna wzmianka dotycząca fagotu pochodzi z 1574 r., kiedy to w pewnym prywatnym angielskim inwentarzu odnotowano jego obecność pod nazwą „curtal”. Już wówczas był to instrument bardzo znany. Biorąc pod uwagę fakt, że słynny budowniczy fagotów, Siegmund Schitzer, zmarł w Norymberdze w 1578 r. i że w tym samym roku muzyk dworu brukselskiego Philip van Ranst wyznaczony został do gry na tym instrumencie, sądzić można, że fagot powstał około polowy XVI wieku. Fagot jest instrumentem podwójno stroikowym, z rurą o profilu stożkowym. Kanał biegnie najpierw w dół, a następnie, za stopą, ku górze. W górnym końcu rury prostopadle do niej osadzona jest rurka zajęciowa, w której  umieszczony jest stroik. W XVI wieku oba kanały wiercono w jednolitym, długim klocku drewna. Poza tę całość wystawała jedynie metalowa rurka ze stroikiem i wąski rezonator u góry instrumentu. W następnym stuleciu zmieniono konstrukcję, wprowadzając tzw. stopę, w której znajdował się przewiercony kanał w kształcie litery „U”, łączący tkwiące w kolanie dwie oddzielne rury: skrzydło i rurę basową w sposób identyczny jak we współczesnym fagocie. Ok. 1600 roku rodzina fagotów składała się z następujących pięciu rozmiarów: dyszkantowy, altowy, tenorowy, „chórowy” oraz basowy. Fagot w różnych językach otrzymał różne nazwy. Włoski termin „fagotto” - wiązka chrustu, drewna, przełożony został w języku niemieckim na „fagott”. Również określenie włoskie „cassone” – duży bas – przeniknęło do języka angielskiego jako „basson” i hiszpańskiego jako „bajon”. Praetorius wspomina, że Anglicy na fagot tenorowy mowili „singel corthol”, a na zwykły fagot – „Doppel corthol”. „Corthol” jest brytyjskim slowem”curtall” pochodzącym od dolnoniemieckiego „kortholt” – krótkie drewno i oznacza instrument skracany w wyniku składania jego rur. Ostatnia grupa obejmuje terminy takie jak „dolcian”, „doucine”, „dulzian”, występujące już w średniowieczu. Wydaje się, że każdy instrument podwójno stroikowy o łagodnym brzmieniu mógł być okreslany właśnie tymi nazwami. Fagoty mniejszych rozmiarów budowano jeszcze w początkach XIX w. Sordun był rodzajem fagotu, zbudowanego z drewnianego cylindra, w którego wnętrzu przebiegał kanał dwu- lub trzykrotnie zakręcony i kończący się bocznym wylotem.   W razie pytań, proszę o kontakt. Pozdrawiam.