Isaac Newton w 1687 roku próbował znaleźć wartość prędkości dzwięku w powietrzu , korzystając z własności gazów, ale obliczona przez niego wartość była za niska w stosunku do rzeczywistej. Poprawki zaproponowane przez Pierre Laplace’a w 1826 roku pozwoliły na teoretyczne wyprowadzenie wzoru na prędkość dźwięku w gazach. Dźwięk rozchodząc się w powietrzu powoduje szybkie sprężanie i rozprężanie się powietrza. Są one tak szybkie, że można uznać, że nie zachodzi wymiana ciepła z otoczeniem, czyli są to przemiany adiabatyczne. Na podstawie tego Isaac Newton znalazł wzór na prędkość dźwięku w gazach, korzystają z równania Clapeyrona i nie tylko. [latex] v=sqrt{frac{kappa cdot kcdot T}{m}}= 331,5 sqrt{1+frac{ heta}{273,15}} mathrm{frac{m} {s}} [/latex] [latex] heta- temperatura w stopniach Celsjusza \ kappa - współczynnik Poissona \ k- stała Boltzmanna \ T - temperatura powietrza \ m - uśredniona masa cząsteczki powietrza \ [/latex]
