"Nie gromadźcie sobie skarbów na ziemi", ponieważ dobra materialne nie mają w sobie duchowej wartości, są zbędnym ekwipunkiem, którego nie można wynieść w pozaziemski Świat. Jedynie czynienie dobra wobec bliźniego stawia nas w dobrym świetle przed Bogiem. Każdy nasz dobry uczynek jest nagradzany. Jednakże trzeba być też cierpliwym (tę cechę również się ceni). Bóg każdego uczciwca wynagrodzi w Swoim Świętym Domu. Dlatego zbierajmy sobie skarby w Niebie, które dostajemy w zamian za czynienie dobra na Ziemii. (Mam nadzieje, że moje ubieranie w piórka wypowiedzi się na coś przyda ;))
Ta metafora to przesłanie dla skąpców i egoistów, która zapisana była w Pismie Świętym. Mówi nam, aby "skarbem" było dla nas pomaganie innym, dobra wola, a nie rzeczy materialne. Skarby na ziemi w każdej chwili mogą nam przepaść, a niebiańskie ( dobre uczynki) na zawsze będą nam zapisane. Bóg nie zapomina. Konkluzja z poprzednich zdań jest taka, że najważniejsza jest chęć niesienia dobra, a nie bogacenie się bez umiaru.
