Kultura elitarna, inaczej wysoka jest określana mianem najcenniejszej kultury symbolicznej społeczeństwa. Tworzy ją wąskie grono, które posiada kompetencje w danej dziedzinie. Jej odbiór również nie jest łatwy, należy bowiem posiadać odpowiednią wiedzę, aby tę kulturę zrozumieć. Do kultury wysokiej należą: balet, teatr, opera, muzyka poważna czy literatura. Kultura elitarna stanowi podstawę tradycji danego społeczeństwa. Kultura ludowa, inaczej tradycyjna; tak określa się kulturę tworzoną przez niższe warstwy społeczne, np. chłopów, kultura ludowa rozwijała się od średniowiecza do połowy XX wieku, rozkwitała w XIX wieku, kiedy zniesiono pańszczyznę. Kulturę ludową charakteryzują: tradycjonalizm, religijność typowa dla ludności wiejskiej, izolacjonizm społeczny i przestrzenny („swoje” lepsze niż obce). W Polsce po zakończeniu II wojny uznano kulturę ludową za ważny nurt kultury narodowej, która stanowi o pięknie i różnorodności jej dorobku. Kultura masowa, inaczej zwana popularną, popkulturą – powszechnie dostępny typ kultury, lubiany przez masowego odbiorcę, przeznaczony dla masowego odbiorcy. Nie wymaga od niego specjalnego przygotowania, oczytania czy wiedzy. Obecnie kultura popularna jest bardzo zróżnicowana i trudno wyznaczyć jej granice. Przykłady: filmy, seriale, muzyka pop. Subkultura inaczej kultura alternatywna – tak określa się wyodrębnioną według danego kryterium grupę społeczną i wytwarzaną przez nią kulturę. Subkultury tworzą najczęściej grupy zawodowe, wiekowe, hobbystyczne (np. emo, skate, skinhead, punk).
