Opisz eucharystię pierwszych chsześcijan.zgóry dzieki;P

Pierwotny Kościół chrześcijański sprawował świętą liturgię w domach swoich wiernych. Obrzędy eucharystyczne bowiem mogły odbywać się wszędzie tam, gdzie przebywali kapłani Kościoła. Domy prywatne, w których modlili się i celebrowali Eucharystię chrześcijanie I-II wieku (nazywane domus ecclesiae – domami-kościołami), nie różniły się niczym od pogańskich domów tego okresu. Chrześcijanie nie mieli jeszcze wtedy poświęconego i stałego ołtarza. Do sprawowania Eucharystii służył zatem zwykły stół, używany także do innych czynności domowych. Najstarszy ze znanych i zachowanych domów–kościołów pochodzi z drugiej połowy III wieku, z syryjskiego miasta–twierdzy Dura Europos. Ich nieskomplikowana liturgia odbywała się według apostolskiej tradycji, jak to opisują Dzieje Apostolskie: a łamiąc chleb po domach, przyjmowali posiłek z radością i prostotą serca (Dz 2,46b). Również przez cały II wiek nieliczne i małe wspólnoty Kościoła celebrowały liturgię jak poprzednio, jedynie w niedzielę – jako znak i wspomnienie Zmartwychwstania Jezusa Chrystusa.   Ducha Mszy świętej z II wieku oddaje świadectwo świętego Justyna Męczennika, który około 150 roku napisał w swojej Apologii: „W dniu zaś, zwanym Dniem Słońca, odbywa się zebranie w jednym miejscu wszystkich razem, i z miast, i ze wsi. Czyta się wtedy Pamiętniki apostolskie albo Pisma prorockie, póki czas na to pozwala. Potem, gdy lektor skończy, przełożony daje żywym słowem upomnienia i zachętę do naśladowania tych znakomitych nauk. Następnie wszyscy z miejsc powstajemy i modlimy się. Po czym, jak się już powiedziało, gdy modlitwa się skończy, przynoszą chleb oraz wino i wodę, a przełożony zanosi modlitwy tudzież dziękczynienia, ile tylko może, lud zaś z radością odpowiada: Amen. Wreszcie następuje rozdawanie i rozdzielanie wszystkim tego, co się stało Eucharystią, nieobecnym zaś rozsyła się ją przez diakonów”.