Torf [niem.], brunatna lub czarna masa org.-mineralna, określana jako kopalne paliwo stałe (wraz z węglem brunatnym i kamiennym; węgle kopalne), zaliczana do skał osadowych; powstaje z obumarłej roślinności bagiennej (torfowiskowej) w wyniku zachodzących w niej biochem. procesów torfienia, przebiegających w warunkach nadmiernej wilgotności przy słabym dostępie powietrza; torfienie jest powolnym, częściowym rozkładem materii org., który powoduje wzbogacenie jej w węgiel, azot i części niepalne; wzrost stopnia rozkładu t., zachodzący z biegiem czasu, przyczynia się do zwiększania w nim zawartości humusu; w skład org. substancji t. wchodzą bituminy, kwasy huminowe i ich sole, celuloza, lignina i in.; masa organiczna t. zawiera ok. 60% węgla; w związkach miner. torfu, których ilość nie przekracza 50%, występuje gł. krzemionka, wapń, żelazo, potas, fosfor i mikroelementy; w zależności od dominującego gat. szczątków roślin występujących w t. ustala się jego nazwę, np. t. turzycowy, trzcinowy, mszysty, drzewny, torfowcowy; zawartość wody w złożu torfowym (torfowisko) nie odwodnionym wynosi 84–96%; t. może wchłonąć wielką ilość wody, pojemność wodna t. wysokich słabo rozłożonych wynosi 900–2500%, t. niskich — 300–700%; t. jest użytkowany jako gleba (torfowe gleby) i jako kopalina — w rolnictwie, np. do produkcji nawozów org. (torfowe nawozy), ściółki torfowej, używanej także w ogrodnictwie, do wyrobu doniczek torfowo-ziemnych, w przemyśle, np. do produkcji półkoksu torfowego, wosku torfowego i t. opałowego, oraz w medycynie (borowina)
jakie jest znaczenie torfu w przyrodzie plis
Odpowiedź
Dodaj swoją odpowiedź