Wymień metody , które służą do prezentacji rzeźby terenu na mapach

perspektywiczną (od XVI w.), najczęściej były to kopczyki, stąd często metoda ta nazywana jest kopczykową kreskowanie (od XVIII w.) polegało na przedstawieniu zboczy gór kreskami. Najbardziej rozpowszechnioną odmianą tej metody było kreskowanie Lehmanna (im stromsze zbocze tym intensywniejsze kreskowanie) oraz kreskowanie cieniujące cieniowanie (od XIX w.) metoda poziomicowa (od XIX w.). Jej modyfikacjami są np. poziomice pogrubiane i poziomice iluminowane. Częstym uzupełnieniem tej metody (np. na mapach topograficznych) jest rysunek skał. metoda hipsometryczna (od XIX w.) inaczej zwana metodą warstwobarwną blokdiagram (od XX w.)

perspektywiczna (od XVI w.), najczęściej były to kopczyki, stąd często metoda ta nazywana jest kopczykową kreskowanie (od XVIII w.) polegało na przedstawieniu zboczy gór kreskami. Najbardziej rozpowszechnioną odmianą tej metody było kreskowanie Lehmanna (im stromsze zbocze tym intensywniejsze kreskowanie) oraz kreskowanie cieniujące cieniowanie (od XIX w.) metoda poziomicowa (od XIX w.). Jej modyfikacjami są np. poziomice pogrubiane i poziomice iluminowane. Częstym uzupełnieniem tej metody (np. na mapach topograficznych) jest rysunek skał. Poziomice to linie łączące punkty o tej samej wysokości metoda hipsometryczna (od XIX w.) inaczej zwana metodą warstwobarwną A tak w skrócie: 1.Metoda perspektywiczna 2.Kreskowanie 3.Cieniowanie 4.Poziomica pogrubiana 5.Poziomica iluminowana 6.Metoda hipsometryczna 7.Metoda warstwobarwna 8.Metoda blokdiagram Liczę na Najj