Jakie znasz inne - poza artystycznymi - zastosowania motywów mitologicznych?

Mit jest to sfabularyzowana opowieść wyrażająca wierzenia danej społeczności. Przekazywany ustnie miał czasami kilka wersji (różniły się zawsze one tylko paroma szczegółami np. w Micie o Dedalu i Ikarze nie wiadomo do końca czy ten drugi spadł do morza czy na ląd, w każdym razie wiadomo, że morze nazwane zostało Ikaryjskim a ląd Ikarią. W formie pisanej stracił związek z religią i stał się częścią literatury. Mit ma charakter metaforyczny i symboliczny i dlatego jest dosyć uniwersalny. Zastosowania mitologiczne można znaleźć także w późniejszych czasach niż starożytność i nie tylko w literaturze czy sztuce.
Na co dzień używamy wiele przysłów, wyrażeń i nawet nie zdajemy sobie sprawy skąd one pochodzą. Jako jeden z przykładów można podać określenie heraklesowa siła, co oznacza siłę niezwykłą, nadludzką. Wywodzi się to z mitu o herosie Heraklesie, który wykonał dwanaście prac niemożliwych do zrealizowania przez zwykłego śmiertelnika. Innym przykładem może być nazwanie nieprzejrzanych, nieprzeniknionych ciemności kimeryjskimi. Według mitologii Kimerowie to lud, którego gród był okryty mgłą i chmurami, gdzie panowała wieczna ciemność.
Inne wyrażenia to frazeologizmy np. koń trojański, oznaczający podstęp, złowrogi, niebezpieczny podarunek; węzeł gordyjski, czyli sprawa zawiła, trudna, nie do przezwyciężenia; róg Almatei, inaczej róg obfitości, który jest symbolem nieprzebranego bogactwa i dostatku; ogień prometejski, czyli tchnienie życia; hyperbojerskie szczęście, czyli szczęście nadzwyczajne – mitologiczne Hyperboje były północną krainą, w której słońce wschodziło i zachodziło tylko raz do roku i w której wyznawcy Apollina żyli w szczęściu i spokoju czcząc swoje bóstwo, pięta Achillesa, która oznacza czuły punkt. Parys trafił w nią strzałą niezwyciężonego Achillesa i ten poległ. Innym przykładem związku frazeologicznego jest spartańskie wychowanie, – czyli niezwykła dyscyplina. Młodych Spartan wychowywano tak, aby wyrośli na prawdziwych żołnierzy, co skutkowało, bo jak wiadomo Sparta miała w starożytności najlepszych walczących. Syzyfowe prace oznaczające daremny trud. Syzyf musiał za karę wtoczyć na górę kamienną kulę, która zawsze, gdy był już on na górze wymykała mu się i spadała z powrotem w dół. Są to jednak tylko jedne z wielu przykładów związków frazeologicznych występujących w naszym języku.
Mity pozostawiły nam także wiele autorytetów, postaci, które coś symbolizują.
a) Dla ludzi tamtej epoki ważna była rodzina. Dzięki temu mamy dzisiaj wzorzec wiernej i kochającej żony i matki, jakim są Penelopa i Andromacha. Pierwsza z nich to żona Odyseusza, która przez dziesięć lat tułaczki Odysa po morzu dochowała mu wierności i dzielnie czekała na jego powrót, wychowując w tym czasie jego jedynego syna Telemacha. Druga z tych kobiet to z kolei żona Hektora. Była wierną i kochającą żoną, a ich małżeństwo bez problemu można zaliczyć do szczęśliwych. Jej postać często wykorzystuje się w sztuce np. Georgio de Chirico namalował obraz,, Hektor i Andromacha’’. Widać na nim, że ta druga była kochającą żoną.
b) Oprócz miłości małżeńskiej starożytność dostarczyła nam także model poświęcenia. Prometeusz był ulubieńcem bogów, ale w pewnym momencie wypadł z łask. Stworzył on człowieka (ulepił go z gliny i łez), a potem pomógł mu się rozwijać i doskonalić. Dla ludzi wykradł Zeusowi ogień z góry Olimp, za co został surowo ukarany. Do dnia dzisiejszego Prometeusz jest symbolem poświęcenia i bezinteresownej miłości bliźniego.
c) Walkę o lepszy świat, ideał, postęp cywilizacji symbolizował Dedal. Wydaje mi się, że jest to postawa szczególnie bliska ludziom naszych czasów. Każdy dąży do tego by jakoś ulepszyć świat. Ludzie wymyślają różnie wynalazki, aby ułatwić życie sobie i innym. Każdy może na pewno zgodzić się z tym, że można zaobserwować ogromny postęp cywilizacji.
Motyw mitologiczny znalazł zastosowanie również w medycynie. Np. mówi się o ścięgnie Achillesa, co nawiązuje do pięty Achillesowej. Innym przykładem może być termin kompleks Edypa, którym dziś określa się w psychologii podświadomą skłonność seksualną syna wobec matki.
Wyliczając zastosowania mitów nie można zapomnieć, że dzięki nim ludzie znają smak wina. Wszystko zaczęło się od greckiego boga Dionizosa przynoszącego radość, nastawiającego ludzi optymistycznie do życia. Był wędrowcem, bogiem niezwykle towarzyskim, podróżował wiecznie z korowodem wesołych bachantek, ponieważ kochał muzykę. Dla Greków był panem życia i śmierci, zmartwychwstania oraz wszystkiego, co budzi się do życia, dlatego też najczęściej utożsamiany był z wiosną. To dzięki świąt dotyczących jego kultu ludzkość zawdzięcza umiejętność uprawy winorośli i produkcji wina.
Inną formą kultu bóstwa, a mianowicie Zeusa, były igrzyska olimpijskie, które swój początek datują na rok 776 p.n.e. Odbywały się one w Olimpii, niewielkiej miejscowości na Półwyspie Peloponeskim. Spotykano się tam co cztery lata. Igrzyska pełniły bardzo istotną funkcję w życiu Greków, gdyż na czas ich trwania w całej Helladzie ogłaszano powszechny pokój, co sprawiało, że wszyscy Grecy czuli przynależność do jednej wspólnoty. Bardzo ważne były dla nich również ćwiczenia fizyczne, które uprawiali nie tylko z myślą o zawodach i nagrodach, ale i po to, by utrzymać ciało w stanie sprawności.
Jak wiadomo, Igrzyska Olimpijskie odbywają się od 1896 roku do tej pory, regularnie co cztery lata. Są one ważnym wydarzeniem kulturowym, zwłaszcza dla państwa organizującego imprezę. Za każdym razem odwiedza je mnóstwo ludzi z całego świata, by dopingować reprezentantów swoich krajów.
Gdyby nie wierzenia Greckie czasami trudniej było by nam znaleźć określenie na niektóre rzeczy. Dzięki nim sportowcy mają po co wytrwale ćwiczyć, a my oglądając ich możemy świetnie się bawić. Mity dostarczyły nam także autorytetów, których współcześni ludzie mogli by naśladować.