a. Nasz Pan począł się za sprawą Ducha Świętego (Łk 1, 35); narodził się cudownie dzięki Duchowi Świętemu; Duch Święty zstąpił na Chrystusa w postaci cielesnej niby gołębica; podczas przyjmowania chrztu w Jordanie (Łk 3, 21 22); Jezus przemawiał w mocy Ducha Świętego: b.Aby w naszym życiu ujawniło się w pełni działanie Ducha Świętego, nie wystarczy samo tylko usuwanie egoizmu krępującego miłość. Konieczne jest ponadto całkowite podporządkowanie się Jego mocy i kierownictwu. Duch Święty umacnia naszą ofiarność, zdolność oddawania się innym. Od Niego pochodzą wszystkie dobre pragnienia, np. modlitwy, chęć odwiedzenia samotnej osoby itp. Św. Paweł poucza, że „nikt nie może powiedzieć bez pomocy Ducha Świętego: «Panem jest Jezus»„ (por. 1 Kor 12,3). Duch Święty przez swoje natchnienia pobudza nas do dobrego działania, do pogłębiania wiary, miłości, do okazywania życzliwości itp. c. Duch Święty jako dar W świadectwie apostoła Pawła o Duchu Świętym, Duch jest przede wszystkim darem. Jest charakterystyczne, że pierwsza przelana na papier pneumatologiczna wypowiedź apostoła Pawła, dotyczy właśnie Ducha Świętego jako daru Bożego dla człowieka. „Nie powołał nas Bóg do nieczystości, ale do uświęcenia. Toteż kto odrzuca to, odrzuca nie człowieka, lecz Boga, który nam też daje Ducha swego Świętego” (1 Tes 4,7.8). Nieco później Wielki Apostoł napisał do chrześcijan mieszkających w Rzymie: „Nadzieja nie zawodzi, bo miłość Boża rozlana jest w sercach naszych przez Ducha Świętego, który nam jest dany” (Rz 5,5). Obie wypowiedzi nie są skoncentrowane na Duchu Świętym. Pomimo to wnoszą jednak wiele w nasze zrozumienie poglądów apostoła Pawła na temat Ducha Świętego. Udzielającym Ducha Świętego jest Bóg. Ze słów napisanych do Rzymian wynika to pośrednio. Łaskawy Bóg, gwarant chrześcijańskiej nadziei, rozlał w sercach wierzących miłość swoją. Uczynił to przez swojego Ducha, który podobnie jak ta miłość, jest darem. W pierwotnym chrześcijaństwie nauczanie o Duchu Świętym jako darze było czymś tak oczywistym, że apostoł Paweł nie przekonywał o tym w swoich listach odbiorców tych listów. Na głęboko zakorzenionym przekonaniu budował swoje nauczanie o wierze, nadziei i miłości. Apostoł Paweł nikogo nie przekonując, wręcz pyta: „Czy ten, który wam daje Ducha i dokonuje wśród was cudów, czyni to na podstawie uczynków prawa, czy na podstawie słuchania z wiarą?” (Ga 3,5; por. 3,2).
