Ceramika grecka, ceramika była niesłychanie ważną gałęzią greckiego artystycznego rzemiosła. Obecnie jest bardzo istotnym źródłem ikonograficznym dla ludzi badających historię kultury materialnej. Miała bardzo szerokie zastosowanie zarówno w gospodarstwie domowym, budownictwie, jak i kulcie. Sporządzano wiele naczyń kuchennych i stołowych, pitosy do przechowywania wina i oliwy, kratery do mieszania wina, lampy oliwne, sitka, dachówki, cegły, wanny kąpielowe, elementy dekoracyjne oraz specjalne naczynia składane w świątyniach lub ofiarowywane zmarłym. Styl czarnofigurowy (technika czarnofigurowa, malarstwo czarnofigurowe) – stosowany w starożytnej Grecji sposób zdobienia naczyń ceramicznych. Technika ta polegała na użyciu firnisu. Artysta malował nim postaci i przedmioty, które po wypalaniu nabierały czarnego koloru, a reszta naczynia – czerwonego. Styl ten powstał najprawdopodobniej w Koryncie w VII/VI wieku p.n.e.. Styl czerwonofigurowy (technika czerwonofigurowa, malarstwo czerwonofigurowe) – sposób malowania naczyń w starożytnej Grecji. Wszedł w życie około 530 roku p.n.e. Polegał na malowaniu czerwonych sylwetek na czarnym tle. Zastosowanie tej techniki wiąże się z twórczością malarza Antokidesa, ucznia Eksekiasa. W odróżnieniu od stylu czarnofigurowego umożliwiał bardziej szczegółowe oddawanie detali. Dzięki odpowiedniemu wypalaniu uzyskiwano czerwone postaci na czarnym tle. Technika ta była łatwiejsza i dawała lepsze efekty artystyczne niż styl czarnofigurowy. Przy jej wykorzystaniu powstały największe dzieła malarstwa wazowego.
Ceramika grecka jest to ważna gałęź greckiego artystycznego rzemiosła. Jest bardzo istotnym źródłem ikonograficznym dla ludzi badających historię kultury materialnej. Wyróżniamy dwa rodzaje ceramiki: A) ceramika czarnofigurowa- naczynie pokryte scenami mitycznymi, w którym na pierwszym planie widnieje postać człowieka. B) ceramika czerwonofigurowa- technika przedstawiająca jasne figury na ciemnym tle