Porosty - typ z królestwa grzybów, które dzięki zdolności współżycia (symbiozy) z glonami asymilującymi uzyskały nowe możliwości życiowe. Grzyb jest organizmem dominującym. W zależności od ułożenia glonów w obrębie plechy porostów wyróżnia się plechę homeomeryczną, gdy glony porozrzucane są bezładnie i plechę heteromeryczną, gdy ułożone są warstwowo. Ze względu na kształt plechy porosty dzieli się na krzaczkowate (plecha bogato rozgałęziona), liściaste (plecha płatowata) lub skorupiaste (plecha ściśle przylegająca do podłoża). Głównie rozmnażanie wegetatywne przez fragmentację plechy, formowanie się tzw. urwistków (soredia) lub łatwo odłamujących się wyrostków (izydia). Rozmnażanie generatywne możliwe tylko u komponenta grzybowego. Porosty mają duże zdolności przetrwania w bardzo trudnych warunkach, dlatego zaliczane są do organizmów pionierskich, które mogą zasiedlać tereny pustynne, skaliste, itp. Jednocześnie porosty są bardzo wrażliwe na zanieczyszczenia powietrza stąd w miastach wokół fabryk występują tzw. pustynie porostowe. Tę właściwość porostów wykorzystuje się do badania stopnia skażenia środowiska (skale porostowe).
Większość porostów posiada plechy z wyraźnymi warstwami: korą, tzw. warstwą gonidialną zawierającą komórki fotobionta oraz miąższem (Ryc. 5). Są jednak porosty, które mają plechy niewarstwowane, w których komórki glonu są prawie równomiernie rozproszone w całej objętości plechy. Natomiast do wyjątków należą porosty, w których nici glonów są oplecione strzępkami grzyba - to jedyny przypadek, gdzie właśnie glon decyduje o kształcie plechy (Ryc. 6); ma to miejsce np. u rodzaju pakłaczek Racodium. Przekrój przez plechę warstwowaną