Źródłem tematu tej tragedii jest „Mit o Labdakidach ",który opowiada nam o przeklętym rodzie Labdakich . W przypadku głównego bohatera "Króla Edypa" ,w tragedii Sofoklesa są wiadome losy Edypa-od dnia jego narodzin .Był skazany na klęskę – przypisana klątwa, której nie można było zmienić. Owy bohater to postać znajdująca się w sytuacji w której musi dokonać wyboru między dwiema drogami. Bez względu na to, którą wybierze, kończy się to dla niego katastrofą. W tragedii greckiej, istotnym elementem jest człowiek ,nad którym wisi fatum. Mimo dobrych intencji ,gmatwa swój los i tym samym doprowadza do wypełnienia się przeznaczenia. Tragedia w odbiorcy ma wzbudzać litość. Te terminy zawdzięczamy Arystotelesowi. Grecki filozof sformułował teorię tragedii i bohatera tragicznego. Litość i trwoga to uczucia, które ma odczuwać widz przedstawienia, oglądając perypetie bohatera. Litość czuje, gdyż bohater nie popełnił mu zarzucanej zbrodni, a trwogę, gdyż on sam mógłby się znaleźć na miejscu nieszczęsnego bohatera. Połączenie tych emocji doprowadza nas zdaniem Arystotelesa do oczyszczającego stanu katharsis. Aby móc to stwierdzić i być pewnym w 100% przyjrzyjmy się tej postaci bliżej. Lajos z żoną Jokastą panują w królestwie Teb. Urodził im się syn o imieniu Edyp. Lajos dowiaduje się od wyroczni Delfickiej o klątwie jaka wisi nad ich synem i o tragedii jaka ich spotka, postanawia wywieść chłopca do lasu. Tam rodzice przekłuli mu pięty żelaznymi kolcami, i pozostawili w górach. Chcąc przechytrzyć los. Małżonkowie mieli nadzieje że ich syn umrze, i że przepowiednia nie spełni się. Tak się nie stało. Chłopca znajduje pasterz który oddaje go pod królewską opiekę - Meryp i Polibosa władcy Koryntu. Młoda para, bezdzietna wychowuje Edypa jak własnego syna ,dając mu dużo miłości - który miał zostać następcą tronu. Gdy Edyp dorósł poszedł do wyroczni żeby dowiedzieć się co go w przyszłości czeka. Tam dowiaduje się straszliwej rzeczy o sobie, o tym co go czeka. Klątwa na którą był skazany była okrutna, ponieważ w przyszłości miał się ożenić z własną matka i zabić swojego ojca .Nieświadomy chłopak o swoim pochodzeniu i prawdziwych rodzicach postanawia odejść z Koryntu i więcej nie wracać by nie skrzywdzić osób których bardzo kochał a nazywał ich rodzicami. Udał się więc Edyp w poszukiwaniu szczęścia. Te zdarzenia począwszy od narodzin do powrotu do Teb, zmierzają ku jednemu. Wszystkie poczynania Edypa dążą do wypełnienia się przepowiedni. Trafia do tego samego lasu w którym znalazł go pasterz. Na swojej drodze spotyka Lajosa-prawdziwego ojca, z którym toczy pojedynek i tak jak wyrocznia powiedziała tak się stało „syn zabił ojca”. Był nieświadomy tego że spełnia się przepowiednia, że wplątuje się w nią coraz głębiej i tym samym doprowadził do spełnienia się pierwszej części przepowiedni . Następnie trafia do Teb-rodzinnego miasta w którym się urodził ,które było zniewolone przez Sfinksa-pół smoka pół kobiety. Podejmuje walkę z potworem ,polega ona na odpowiedzi na zadane pytanie, na które nikt nie znał odpowiedzi. Edyp bez wahania odpowiada na pytanie i w taki sposób pokonuje Sfinksa. Lud Teb z wdzięczności i radości z wyzwolenia nadaje mu miano nowego władcy i oddają mu wdowę po Lajosie – Jokastę – nie wiedząc że jest ona jego prawdziwą matką-za żonę. Myślał że już nie dorwie go okrutna klątwa. Jednak przeznaczenia nie da się oszukać, jak by nie próbował człowiek, jego życie już jest zaplanowane i nie da się tego zmienić. Żyje w pełni życia .Mają czworo dzieci ,dwie córki - Antygonę , Ismenę i dwóch chłopców –Polinejkesa , Etoklesa. Rodzina jest bardzo szczęśliwa, Edyp jako król jest sprawiedliwy i zaradny. Lecz szczęście trwało zbyt krótko i na miasto zaczęły spadać klęski, choroby ,śmierć. Wysłał więc posłańca do wyroczni żeby powiedziała kto jest przyczyną klęsk i że ta osoba zostanie srogo ukarana. Wyrocznia powiedziała ,że w mieście żyje zabójca Lajosa, którego Edyp tak pragną odnaleźć. Dowiedział się wtedy Król Teb, że rycerzem którego on zabił kiedyś ,był jego ojciec i że kobieta z którą się ożenił jest jego matką. Jokasta z rozpaczy popełniła samobójstwo zaś Edyp oślepił się i skazał się na banicję. Edyp chciał jak najlepiej ,ale i tak wszystko prowadziło do najgorszego czego mógł by sie spodziewać. To co zostało przepowiedziane spełniło się . Chociaż los pogrąża go w bólu, smutku i zniewadze. W tym czasie jego dwóch synów bije się o tron. Chłopcy próbują wszystkich sposobów, podstępów lecz obaj giną w walce ,ich los tez był spisany na przekleństwo gdyż pochodzą z rodu Labdakich. Począwszy od Lajosa, przez Edypa i Antygonę. Po przeanalizowaniu powyższych argumentów potwierdzam swoją tezę, iż Edyp był bohaterem tragicznym. Budowa tragedii jest podporządkowana ściśle określonym regułom .Tragizm losu ludzkiego polega na tym, że człowiek nie jest w stanie zmienić przeznaczenia. Człowiek jest tylko człowiekiem i nie zdaje sobie sprawy z tego, że jego życie jest już napisane .Jak mówi przysłowie: "Losu nie da się przechytrzyć i nie wygrasz z nim" ,a tragiczna historia Sofoklesa, jest doskonałym potwierdzeniem tych słów, polega na tym, że Edyp nie ma żadnej winy, a los który go spotkał nie jest karą. Autor ukazuje nam bohatera jako sprawiedliwego, przestrzegającego praw boskich, pełnego miłości do swego ludu. Władca mimo wartości swego umysłu i charakteru, energii i odwagi jest bezsilny wobec nieuniknionego losu. Właściwe i logiczne rozumowanie sprowadziło bohatera na fałszywe drogi i ściągnęło katastrofę. Tacy jesteśmy również my- współcześnie żyjący ludzie, bezsilni wobec przeciwności losu. Człowiek jest kruchy. Naszym światem rządzi przypadek, opieranie swego postępowania na przesłankach jest błędem. Jednak historia Edypa pokazuje, że mimo ucieczki przed przeznaczeniem, wszystkie wydarzenia prowadzą do tego co wcześniej zostało zaplanowane. Poczynania, które wydawałyby się dobre, powodowały, że los tego młodzieńca coraz bardziej się komplikował. To wszystko za sprawą przepowiedni. Gdyby nie była znana, postępowanie owego bohatera byłoby zupełnie inne. Żyłby w nieświadomości i możliwe, że nie doszłoby do jego kalectwa i śmierci rodziców. W chwili fatalnego uczynku bohater nie zdawał sobie sprawy z więzów łączących go z ofiarą. Jego wina to wina niezawiniona, a jednakże sprowadzająca bezwzględną karę i pokutę. Nasz los i postępowanie z latami ulega zmianie .Zapominamy o dobrych wzorcach a pędzimy za lekkim ,beztroskim życiem . Wzorzec rycerza ,dobrego wojownika , kodeks honorowy to coś czego nam brakuje w świecie współczesnym. Wartości takie jak szlachetność, prawdomówność, sprawiedliwość, odwaga powinny być naśladowane w życiu współczesnego człowieka. Niestety bardzo często brakuje nam tego w dzisiejszym świecie. Dzisiaj bardzo często młodzi ludzie nie chcą pełnić służby wojskowej, kiedyś to był zaszczyt. Rycerze, wojownicy nie bali się umrzeć za kraj. Cechowała ich uczciwość, wierność, odwaga i rozsadek, czego nam brakuje. Od ówczesnych bohaterów powinniśmy się uczyć pokonywania własnych słabości, odróżniania dobra od zła i dążenia do spełnienia naszych pragnień lecz nie za wszelka cenę. W życie ludzkie w XXI wieku wkrada się chaos i rutyna. Chcemy brać od życia więcej niż możemy. Ponadto wierzymy w to, co jest nam wygodniejsze, natomiast prawda spychana jest na boczny tor. Dlatego tak ważne jest wypielęgnowanie w sobie wartości etycznych, przestróg, rad i napomnień pozostawionych nam jako spadek starożytności. Podsumowując Sofokles w swojej tragedii bardzo dobrze przedstawił swoje pojęcie o ludzkim losie. Chciał pokazać nam czytelnikom że jesteśmy podporządkowani tej niewidocznej sile jaką jest los i to ze nie da się go w żaden sposób uniknąć. Pisarz pokazał nam że cokolwiek byśmy nie robili pomimo iż znamy swoje przeznaczenie i chcemy na nie w jakiś sposób wpłynąć lub go uniknąć to i tak nam się to nie uda. I tak zawsze człowiek jest bezsilny wobec siły jaka jest los i jego przeznaczenie. Autor pokazuje jednak nam walkę bohatera wobec tego co czeka go w nieuniknionej przyszłości stara się pokazać ze człowiek zawsze ma jakaś nadzieje ale czy ta nadzieja nie jest zgubna. Jest i to bardzo bo i tak los robi swoje a człowiek nic nie może na to poradzić.
