Przypowieść o Dobrym Pasterzu J 10, 1-18 W tej przypowieści Pan Jezus siebie porównuje do dobrego pasterza owiec. Mówi, że tylko On jest prawdziwym Pasterzem, bo owce, czyli ludzie są dla niego tak ważni, że oddaje życie swoje za nich, aby mieli życie w obfitości. Czyni to z własnej woli, a kieruje Nim Miłość do owiec. Porównuje się także do bramy. Każdy kto chce należeć do stada musi wejść do owczarni - Kościoła przez Bramę - Jezusa (chrzest św.). Mówi także, że do stada należą też inne owce, które On przyprowadzi i przyłączy do stada: "I te muszę przyprowadzić i będą słuchać głosu mego, i nastanie jedna owczarnia, jeden pasterz".
