Karol Szymanowski życiorys

KAROL SZYMANOWSKI—„Katot”(tak go nazywano w domu) był synem Anny z Taubów i Stanisława Korwin-Szymanowskiego.
Urodził się 3 października 1882 roku we wsi Tymoszówka w powiecie czechryńskim na Podhalu należącej do Ukrainy.
Miał on czworo rodzeństwa. Najstarsza siostra Anna skończyła Akademię Sztuk Pięknych, brat Feliks był pianistą, siostra Stanisława- śpiewaczką, a najmłodsza Zofia- poetką i pisarką.
Mały Karol wychowywał się w majątku należącym od pokoleń do rodziny Szymanowskich. W domu rodzinnym panowała artystyczna atmosfera. Było to miejsce nieustannych spotkań ciekawych ludzi interesujących się najświeższymi wydaniami dział literatury polskiej i obcej.
Lata wczesnego dzieciństwa miał pogodne. Mały Karol był żywym dzieckiem. Kiedyś w czasie zabawy mając 3 lata upadł. Z niegroźnie wyglądającego stłuczenia kolana, wywiązała się na długie lata bolesna choroba, prawdopodobnie gruźlica kości. Choroba pozostawiła ślad po sobie w postaci niedowładu nogi.
Wszystkie dzieci państwa Szymanowskich uczyły się muzyki w domu pod kierownictwem ojca. W 1892 roku Karol rozpoczął naukę w szkole muzycznej Blumefelda w pobliskim mieście Elizawetgardzie, którą prowadził jego wuj Gustaw Neuhaus.
W 1900 roku przyszły twórca zakończył swoją edukację ogólną. Egzamin maturalny zdał eksternistycznie. Po maturze w 1901 roku podjął prywatne studia w Warszawie u Zygmunta Noskowskiego, który był profesorem w Instytucie Muzycznym. Karol był pracowitym studentem. Spędzał długie godzimy przy fortepianie, na którym grał biegle. Chodził na koncerty do Filharmonii, gdzie zaprzyjaźnił się z dwoma muzykami.
Pierwszym był Paweł Kochański- pierwszy skrzypek orkiestry później wielki wirtuoz o światowym rozgłosie. Drugim był Grzegorz Fitelberg- skrzypek, późniejszy znakomity dyrygent.
Jesienią 1905 roku Grzegorz Fitelberg, Ludomir Różycki(kompozytor), Karol Szymanowski i Apolinary Szeluta ( )założyli „Spółkę Nakładową Młodych Kompozytorów Polskich”. Znalazł się szczodry mecenas, Książe Władysław Lubomirski meloman z kompozytorskimi ambicjami, gotów popierać finansowo działalność stowarzyszenia. Zadaniem spółki było wydawanie i propagowanie nowej muzyki (grupa tych twórców zyskała potem miano „Młodej Polski w muzyce”.
Koncert na którym Szymanowski został pasowany na kompozytora odbył się
6 lutgo 1906 roku (po śmierci ojca) w Warszawskiej Filharmonii. W programie znalazła się między innymi „Uwertura Koncertowa”. Data tego koncertu stanowiła początek nowego okresu w dziejach muzyki polskiej. Po kilku dniach koncert został powtórzony.
Również życzliwie przyjęto młodych kompozytorów ze spółki w Berlinie, gdzie miesiąc później wystąpili z tym samym programem. Współpraca trwała krótko. Po dwóch latach stowarzyszenie rozpadło się. Pozostała tylko przyjaźń Karola i Fitelberga (Ficia), który to niemal przez całe życie oddany był jego muzyce.
Do przyjaciół Karola obok kuzyna Henryka Neuhausa, był również inny znakomity pianista Artur Rubinstein. Karol pisał dla nich utwory fortepianowe, a oni włączali je do programów swoich recitali. W ten sposób muzyka Szymanowskiego poczęła rozbrzmiewać w Lipsku, Dreźnie i Wiedniu.
Pierwszą swoją symfonię kompozytor wycofał jako nieudaną. Nad drugą pracował dwa lata. I właśnie „II Symfonia” powstała w roku------ i jest jego pierwszym dziełem. Niemal równocześnie z nią, powstała jego „ II Soneta fortepianowa”( ). Obydwa te utwory weszły od razu na estrady europejskie.
Komponując „Etiudy” z tak do dziś popularną „Etiudą b-moll”( )znajdował się Szymanowski niewątpliwie w kręgu wpływów Skriabina.