1.Do protistów zaliczają się zarówno organizmy autotroficzne jaki i heterotrowiczne oraz tak zwane miksotrofy których sposób odzywiania się zależy od sytuacji. Autotrofy przeprowadzają fotosynteze za pomocą chloroplastów. Protistty heterotroficzne pobieraja gotowe substancje organiczne z zewnątrz w postaci pojedyńczych cząsteczek.Wyróżniamy trzy rodzaje przedostawania się cząsteczek pokarmu do komórki: -wchłanianie -pinocytoza -fagocytoza. 2.Sposoby poruszania -pełzanie komórek(możliwe dzięki ruchom cytoplazmy) -nibynóżki -ruchy wici i rzęsek (zachodzą dzięki obecności mikrotubul) -błonka falująca (tworzy ja wić biegnąca wzdłuż komórki i błona komórkowa LICZE NA NAJ
Protisty to organizmy heterotroficzne lub autotroficzne. Część protistów może się odżywiać na przemian autotroficznie i heterotroficznie (miksotrofizm). Samożywne protisty przeprowadzają fotosyntezę za pomocą barwników fotosyntetycznych, zaliczamy do nich głównie różne odmiany chlorofilu, fikobiliny (niebieski), karotenowce – karoteny: pomarańczowy karoten i czerwony likopen oraz ksantofile (żółte: fukoksantyna, luteina,flawoksantyna). Materiał zapasowy jest gromadzony pod postacią wielocukrów, (glikogen, skrobia), alkohol mannitol lub tłuszczów. Ponieważ protisty to małe organizmy, o względnie niskim tempie przemian i dużej powierzchni, wydalanie jest przeprowadzane w drodze dyfuzji. Woda i szkodliwe metabolity usuwane są bezpośrednio przez błonę z udziałem wodniczek tętniących wyrzucających te substancje na zewnątrz organizmu. Wyróżnia się 2 rodzaje odżywiania heterotroficznego: Endocytoza, którą dzielimy na: fagocytoza pinocytoza wchłanianie, które dzielimy na: osmoza dyfuzja dyfuzja wspomagana transport aktywny Pierwotniaki wykształciły różne organella ruchu, dzięki którym są one zdolne poruszać się w celu odnajdywania pokarmu lub ucieczki przed niekorzystnymi warunkami środowiska. Są to: Wić (flagellum), rzęska (cilium) – twory identyczne pod względem konstrukcji, różniące się jednak liczbą, wielkością oraz tym, że rzęski połączone są włókienkami pod warstwą błony komórkowej (pellikuli), co pozwala na skoordynowanie ich ruchów. Nibynóżki (pseudopodia) – wykształcone u niektórych zarodziowców, ich działanie polega na przelewaniu cytoplazmy do różnych rejonów komórki, a co za tym idzie tworzenie uwypukleń czy wypustek komórki; pozwala to na przemieszczanie się ruchem ameboidalnym oraz na "oblewanie" ciała potencjalnej ofiary. Mogą one również trwale osiadać na dnie morskim lub swobodnie unosić się w wodzie. Rodzaj organelli ruchu stanowi jedno z głównych kryteriów podziału protistów na typy: wiciowce, o stałym kształcie ciała i jednej lub więcej wici, pełzaki, o zmiennym kształcie ciała i zdolności do wynicowania nibynóżek, słonecznice, o kulistym ciele i cienkich, promieniście rozchodzących się nibynóżkach, orzęski, o ciałach pokrytych równoległymi rzędami rzęsek, sporowce, całkowicie pozbawione narządów ruchu.
