Spawanie metodą TIG - Spawanie TIG (Tungsten lnert Gas – elektrodą nietopliwą w osłonie gazu obojętnego) polega na prowadzeniu łuku elektrycznego pomiędzy materiałem spawanym a nietopliwą elektrodą wykonaną z wolframu lub jego stopów (temperatura topnienia ok. 3370°C). Spawanie odbywa się w atmosferze obojętnego chemicznie gazu (argonu), który chroni jeziorko spawalnicze. Występowanie domieszek wolframu w spoinie jest niebezpieczne, toteż nie wolno dopuścić do zetknięcia się końcówki elektrody i materiału spawanego. Z tego też powodu do zajarzania łuku wykorzystuje się iskrę o wysokiej częstotliwości, co pozwala na zdalne zajarzenie łuku. Możliwe jest również zajarzanie kontaktowe, powodujące niewielkie domieszkowanie wolframu. Zajarzanie tą metodą polega na zwarciu elektrody i materiału spawanego przy niskim natężeniu, a następnie oderwaniu elektrody, co spowoduje przekazanie łuku i narastanie prądu spawania do ustawionego natężenia roboczego. Zapewnienie wysokiej jakości końcówki ściegu wymaga kontroli fazy opadania natężenia prądu oraz zapewnienia wypływu gazu osłonowego jeszcze przez jakiś czas po zgaszeniu łuku. W wielu zastosowaniach bardzo wygodna jest możliwość szybkiego przełączania między dwoma ustawionymi wartościami natężenia. Umożliwia to funkcja BILEVEL. Spawanie metodą MAG - składa się ze źródła prądu stałego, podajnika drutu, szpuli drutu, uchwytu spawalniczego oraz źródła gazu osłonowego. Prąd spawania jest przekazywany na łuk za pośrednictwem topliwej elektrody podłączonej do bieguna dodatniego. W ten sposób łuk przekazuje stopiony metal na materiał spawany. W celu uzupełniania drutu topionego podczas spawania konieczne jest podawanie drutu. Przy spawaniu w osłonie gazowej wyróżnia się dwa sposoby przekazywania materiału do spoiny, w zależności od sposobu odrywania kropli od elektrody. Przy spawaniu ŁUKIEM KRÓTKIM (zwarciowym), topiąca się elektroda dotyka do jeziorka spawalniczego, co powoduje powstanie krótkiego spięcia i przerwanie topienia. Łuk jest ponownie zajarzany i cały cykl się powtarza. Drugim sposobem przekazywania kropli do spoiny jest spawanie ŁUKIEM NATRYSKOWYM, gdzie krople są odrywane od elektrody i wyrzucane w stronę jeziorka. Proces spawania prądem pulsującym MIG jest specjalnie sterowaną odmianą spawania natryskowego MIG, polegającą na przekazywaniu energii do łuku pulsacyjnie, co wymaga takiego ukształtowania prądu spawania, aby było możliwe natychmiastowe wygenerowanie impulsu o wysokiej energii. Efektem jest oderwanie i precyzyjne przekazanie pojedynczej kropli materiału drutu. Prąd spawania jest następnie redukowany do poziomu pozwalającego podtrzymać łuk, ale bez przekazywania materiału. W tej fazie jeziorko spawalnicze stygnie, co umożliwia regularne i kontrolowane odkładanie kropli stopionego materiału drutu na materiale spawanym. Szybsze i wydajniejsze odkładanie materiału oznacza, że szybkość spawania prądem pulsującym MIG jest znacznie większa, niż w przypadku tradycyjnego łuku natryskowego MIG. Metoda ta pozwala też znacznie ograniczyć ilość odprysków i oparów podczas spawania, co przekłada się na mniejsze zniekształcenia i wysoką jakość spoiny przy minimum obróbki mechanicznej. Napięcie ma bezpośredni wpływ na wygląd kropli, ale rozmiar powierzchni spajanej można regulować poprzez odpowiednie zmiany pozycji uchwytu, co pozwala na uzyskiwanie różnych skupień przy tym samym napięciu. Prędkość podawania drutu jest proporcjonalna do natężenia prądu spawania. W wielu urządzeniach dostępna jest funkcja uproszczonego, synergicznego ustawiania parametrów, zarówno w przypadku tradycyjnego spawania MIG łukiem krótkim/ natryskowym, jak i spawania MIG prądem pulsującym. Parametry spawania są obliczane automatycznie na podstawie zadanego środowiska spawania (materiał, grubość, rodzaj gazu, drut, szybkość podawania) i są przez kontroler mikroprocesorowy dynamicznie utrzymywane na stałym poziomie przez cały czas spawania. Pozwala to uzyskać doskonałe wyniki spawania pod względem wydajności, jakości i estetyki spoin, niezależnie od warunków pracy i zastosowania.
