W tragedii antycznej należy pamiętać o: -zasadzie trzech jedności: *miejsca-akcja dzieje się w jednym konkretnym miejscu *czasu-czas akcji nie odpowiada czasowi wystawienia dramatu na scenie *akcji-w utworze tragicznym występuje tylko jeden wątek fabularny -konflikcie tragicznym-wszystkie działania, zamierzenia człowieka są z góry skazane na porażkę, ciąży nad bohaterem fatum, każdy wybór jest zły, nie ma pozytywnego wyjścia z sytuacji -na scenie występują max 3 osoby -występuje chór- pieśni wykonywane przez chór wnosiły ogólne refleksje, oddzielały poszczególne epizody. Pojawieniu się chóru towarzyszyła pieśń marszowa, parodos, zaś wyjściu – exodos. Charakterystyczna budowa dramatu: Prologos – wprowadzenie w akcję, wstępny dialog aktorów; Parodos – wejście chóru na scenę; Epeisodion – część akcji, epizod; Stasimon – komentarz (pieśń) chóru; Exodos – wyjście chóru. Katharsis- wprowadził Arystoteles w Poetyce. Odnosi się do przeżyć widza w obcowaniu z tragedią, która przez to, iż wzbudza litość i trwogę widza, dokonuje oczyszczenia uczuć -hamatria czyli wina tragiczna, bohater błędnie rozpoznaje i fałszywie ocenia swoją sytuację co prowadzi do dalszych działań, które jeszcze bardziej komplikują i tak zawiłą już sytuację bohatera, kończy się ona katastrofą
-fatum-czyli przeznaczenie. Los przewidziany dla bohatera tragedii i tak sie wypełni bez względu na to, jak będzie postepował w życiu tragizm, konflikt tragiczny -polega na konflikcie między dążeniami człowieka a światem lub losem; między dążeniami człowieka a tym, co go ogranicza, przed czym nie może uciec; między tym kim chciałby byc, a tym, kim jest w istocie. Konfliktu tego nie można uniknąć, a prowadzi on zawsze do klęski, którą człowiek sobie uświadamia. Mówiąc inaczej:nieuchronny konflikt 2 równorzędnych wartości, który może byc rozwiązany tylko przez zniszczenie jednej z nich, co i tak prowadzi do klęski bohatera -ironia tragiczna-polega na nieświadomym przyspieszeniu własnej zguby -wina tragiczna (hamatria)-bez względu na to, jak postapi bohater, i tak poniesie klęskę [nie mylić z fatum-wtedy wypełnia sie los, ale bohater nie musi ponieść klęski] -zasada decorum (stosowności) - odpowiedniośc stylu wypowiedzi z tematyką i problematyką utworu -w danym momencie najwyżej 3 aktorów na scenie -inspiracja mitologiczna lub historyczna -utwór przeznaczony do wystawienia na scenie -katharsis brak scen zbiorowych -brak scen przemocy hybris-pycha mimezis-nasladownictwo zakończenie uwarunkowane gatunkwo (komedia-pozytywnie, tragedia-noegatywnie) -budowa: prolog, parodos-pieśń na wejście chóru, epeisodion-dialogi między bohaterami, stasimon-pieśń chóru komentująca to, co się wydarzyło (na zmianę epeisodiony i stasimony), exodos-kończąca pieśń chóru -schemat akcji: ekspozycja-przedstawienie akcji w punkcie wyjścia -zawiązanie akcji -perypetia-zdarzenie odmienia akcję w sposób nieprzewidziany, ukierunkowuje akcję na 1 tor, kierunek punkt kulminacyjny-moment największego napięcia rozwiązanie akcji-doprowadzenie do klęski bohatera
