Noc - określona jako przeciwstawna dniowi - okazuje się czasem panowania Złego. W wielu miejscach Pismo Święte mówi o ciemności, która cechuje szatana i grzech. Psalm 91 obiecuje, że wszyscy szczerze wzywający Boga nie ulękną się strachu w nocy ani zarazy, co idzie w mroku W innym miejscu Stary Testament ukazuje nam obraz narodu kroczącego w ciemnościach. Cierpi on straszny ucisk i głód, dlatego przeklina króla i Boga. Patrzy na ziemię, a tam dostrzega wyłącznie "utrapienie i ciemności i przygniatającą noc". Ciemność kojarzy się z niewolą, śmiercią oraz z zakłamaniem, gdyż obraz rzeczywistości jest niewyraźny i odwrócony. Dzień i blask słoneczny są symbolami Chrystusa Zmartwychwstałego. On bowiem nazywał siebie "Światłością świata" (J 8,12). Także św. Paweł mówi o chrześcijanach jako o tych, co należą do Dnia i są synami Światła (por. 1 Tes 5-8). W podobny sposób Mesjasz był zapowiadany przez proroków. Zachariasz, mąż Elżbiety, tuż po narodzinach Jana Chrzciciela wyśpiewał Bogu przepiękny hymn, który do dnia dzisiejszego znajduje się w kanonie Jutrzni w modlitwie brewiarzowej.
