Oj chmielu, chmielu - jest przykładem dawnej piesni obrzędowej, śpiewanej w czasie wesela. Jej warianty pochodzą z różnych okolic naszego kraju i nikt już nie potrafi ustalić, kto był ich pierwszym twórcą. Pieśń oparta jest na skali modalnej i pentatonice. Prawdopodobnie powstała przed datą chrztu Polski - 966 rok. Najstarszy przekaz "Bogurodzicy" pochodzi z 1407 roku, ale data ta nie odpowiada czasowi powstania pieśni. Melodia "Bogurodzicy" i czas jej powstania od wielu lat są przedmiotem licznych badań i analiz porónawczych. Opinie muzykologów i historyków nie są zgodne: jedni umieszczają ją w repertuarze XIV-wiecznym, inni natomiast określają czas powstania "Bogurodzicy" na wiek XIII. Duże rozbieżności dotyczą także sugestii odnoszących się do autora: przypisowano bowiem jej autorstwo różnym postaciom - św. Wojciechowi, franciszkaninowi Boguchwałowi, Albertowi Wielkiemu, św. Jackowi Odrowążowi. Jednak wobec braku jednoznacznych dowodów uznana jest ona dziś za pieśń anonimową. Jest to pieśń jednogłosowa, ametryczna (śpiewana poza taktem) i melizmatyczna, utrzymana jest w tzw. modus doryckim. "Bogurodzicę" wykonywało wojsko polskie przed rozpoczęciem ważnych bitew m.in. pod Grunwaldem, Nakłem Wilkomierzem, traktując ją jako hymn narodowy, a jednocześnie rodzaj modlitwy. Gaude Mater Polonia - to polska pieśń z ytekstem łacińskim, napisana w 1253 r. lub 1254 przez ks. Wincentego z Kielczy, jako fragment "Historii o św. Stanisławie" (Dies adest celebris), stworzonej z okazji kanonizacji św. Stanisława ze Szczepanowa. Od czasów Władysława Łokietka spełniała funkcję pierwszego polskiego hymnu królewskiego dynastii Piastów. Pozdrawiam.
