Dlaczego urzędy w Republice Rzymskiej były kolegialne? Pomy ! z góry dziękuję!!

Najwyższa władza w Rzymie spoczywała w rękach wybieranych na rok 2 konsulów. Rządzili oni miastem i dowodzili armią. Urzędnicy byli wybierani na rok. Koszty sprawowania urzędu pokrywali z własnych dochodów. Posiadali ogromny autorytet i tylko w nielicznych wypadkach podlegali wyrokom sądowym. Urzędnicy pełnili swe funkcje kolegialnie, co miało uniemożliwić wzrost władzy któregokolwiek z nich. Sądownictwo należało do pretorów. Drugą grupę urzędników stanowili wybierani na 5 lat cenzorzy. Do ich obowiązków należało przestrzeganie zasad moralności w Rzymie. Sporządzali też listę senatorów, prowadzili spisy ich majątków i kontrolowali wydatki państwa na cele publiczne, określali koszty prowadzonych wojen i rozbudowy miasta oraz armii. Ustalali spisy ludności, na podstawie których przydzielano obywateli do poszczególnych klas, a także ogłaszali listy osób powoływanych do wojska. Władza cenzorów była rozległa, a decyzje nieodwołalne. W samym Rzymie urzędowali jeszcze dwaj edylowie. Sprawowali oni nadzór nad porządkiem i bezpieczeństwem miasta, pracami publicznymi, dostawą zboża i odpowiednim zaopatrzeniem igrzysk, organizowanych dla ludu rzymskiego. Obok edylów byli jeszcze niżsi urzędnicy, którym podlegały więzienia, mennice i sądownictwo w mieście. Czuwali oni także nad oczyszczaniem miasta. Kwestorzy, sprawowali kontrolę nad finansami państwa. Wydatki na prowadzone wojny, ściąganie danin na podbitych terenach, nakładanie podatków musiały być kontrolowane. Liczba kwestorów wzrastała wraz z rozszerzeniem się Imperium Rzymskiego. Odrębne miejsce wśród urzędników zajmowali trybuni ludowi, reprezentujący interesy plebsu. Posiadali prawo sprzeciwu wobec decyzji urzędników i senatu w wypadku, gdy podjęte decyzje narażałyby na szkodę plebejuszy. W przeciwieństwie do cenzorów i kwestorów nie mogli opuszczać miasta w ciągu swej kadencji. Jednym z najważniejszych przywilejów trybunów ludowych była możliwość wycofania ustaw z senatu. Przywilej ten przyjęli następnie cesarze rzymscy. W Rzymie najważniejszą rolę polityczną odgrywał senat. Był to organ zatwierdzający uchwały zgromadzenia obywateli Rzymu. w starożytnym Rzymie urzędnik nadzwyczajny, posiadający absolutną władzę wojskową i cywilną. Powoływany w czasie szczególnego zagrożenia państwa przez konsula, na polecenie senatu. Jego decyzje miały charakter ostateczny. Urząd dyktatora wprowadzono w 501 p.n.e. Kadencja sześciomiesięczna, niekiedy kilkuletnia.

Najwyższa władza w Rzymie spoczywała w rękach wybieranych na rok 2 konsulów. Rządzili oni miastem i dowodzili armią. Urzędnicy byli wybierani na rok. Koszty sprawowania urzędu pokrywali z własnych dochodów. Posiadali ogromny autorytet i tylko w nielicznych wypadkach podlegali wyrokom sądowym. Urzędnicy pełnili swe funkcje kolegialnie, co miało uniemożliwić wzrost władzy któregokolwiek z nich. Sądownictwo należało do pretorów. Drugą grupę urzędników stanowili wybierani na 5 lat cenzorzy. Do ich obowiązków należało przestrzeganie zasad moralności w Rzymie. Sporządzali też listę senatorów, prowadzili spisy ich majątków i kontrolowali wydatki państwa na cele publiczne, określali koszty prowadzonych wojen i rozbudowy miasta oraz armii. Ustalali spisy ludności, na podstawie których przydzielano obywateli do poszczególnych klas, a także ogłaszali listy osób powoływanych do wojska. Władza cenzorów była rozległa, a decyzje nieodwołalne. W samym Rzymie urzędowali jeszcze dwaj edylowie. Sprawowali oni nadzór nad porządkiem i bezpieczeństwem miasta, pracami publicznymi, dostawą zboża i odpowiednim zaopatrzeniem igrzysk, organizowanych dla ludu rzymskiego. Obok edylów byli jeszcze niżsi urzędnicy, którym podlegały więzienia, mennice i sądownictwo w mieście. Czuwali oni także nad oczyszczaniem miasta. Kwestorzy, sprawowali kontrolę nad finansami państwa. Wydatki na prowadzone wojny, ściąganie danin na podbitych terenach, nakładanie podatków musiały być kontrolowane. Liczba kwestorów wzrastała wraz z rozszerzeniem się Imperium Rzymskiego. Odrębne miejsce wśród urzędników zajmowali trybuni ludowi, reprezentujący interesy plebsu. Posiadali prawo sprzeciwu wobec decyzji urzędników i senatu w wypadku, gdy podjęte decyzje narażałyby na szkodę plebejuszy. W przeciwieństwie do cenzorów i kwestorów nie mogli opuszczać miasta w ciągu swej kadencji. Jednym z najważniejszych przywilejów trybunów ludowych była możliwość wycofania ustaw z senatu. Przywilej ten przyjęli następnie cesarze rzymscy. W Rzymie najważniejszą rolę polityczną odgrywał senat. Był to organ zatwierdzający uchwały zgromadzenia obywateli Rzymu. w starożytnym Rzymie urzędnik nadzwyczajny, posiadający absolutną władzę wojskową i cywilną. Powoływany w czasie szczególnego zagrożenia państwa przez konsula, na polecenie senatu. Jego decyzje miały charakter ostateczny. Urząd dyktatora wprowadzono w 501 p.n.e. Kadencja sześciomiesięczna, niekiedy kilkuletnia.