Notatka na jakieś 3/4 strony na temat Indie kraj kontrastów. Potrzebuje jeszce dziś!!!!!!

Obraz Indii w świecie ukształtowany został przez pryzmat przeludnienia, biedy i chorób. Dokonania ekonomiczne ostatnich lat w niektórych dziedzinach przyczyniły się do wyniesienia Indii na czołowe pozycje w gospodarce światowej. Zaawansowany udział w rozwoju nauk medycznych, technicznych i badania przestrzeni kosmicznej kontrastują z brakiem żywności i czystej wody. Indie są jedynym krajem świata, gdzie na tak wielką skalę pojawia się tyle sprzeczności. Obok małych gospodarstw rolnych egzystują wielkie nowoczesne zakłady przemysłowe, rozdzielone całymi wiekami w czasie, chociaż sąsiadujące w jednej przestrzeni. Rozdział I pokazuje pozycję gospodarczą Indii na tle gospodarki świata i ocenę rozwoju ludzkiego. Dla celów porównawczych wykorzystano podstawowe wskaźniki rozwoju społecznego, stosowane przez agendę ONZ do spraw rozwoju, UNDP. Osiągnięcia nauki i wiodące gałęzie gospodarki Indii są tematem rozdziału II. Tam też została przybliżona sylwetka indyjskiego ekonomisty, Amartya Kumara Sena i jego wkład w badania nad zagadnieniem dobrobytu. Rozdział III koncentruje się na głównych problemach, z jakimi muszą zmagać się dzisiejsze Indie, które determinują, a jednocześnie osłabiają skuteczność polityki gospodarczej. Wzrastająca populacja niesie kłopoty wyżywienia i zdrowia, a różnice narodowościowe i religijne przyczyniają się do bratobójczych walk.   Wstęp Indie są siódmym pod względem wielkości powierzchni krajem świata i drugim państwem w Azji. Przodują także z uwagi na liczbę ludności. To obecnie drugi, po Chinach, najludniejszy kraj, jednak w nadchodzącym stuleciu przejmie on palmę pierwszeństwa. Według prognoz demografów, przy obecnym tempie przyrostu naturalnego, Indie w 2050 roku będą miały 1529 milionów obywateli. Flagę Indii zaprojektowano jako symbol wolności Hindusów. Szafranowy kolor odzwierciedla odwagę, poświęcenie i ducha wyrzeczenia, biel - to czystość i prawda, a zielony - wiara i płodność. Na centralnym miejscu znajduje się Dharma Chakra, koło prawa. Indie, poprzez olbrzymi obszar jaki zajmują, a także zawiłości historii stały się krajem niespotykanej nigdzie indziej różnorodności językowej i etnicznej. Jako podstawę podziału obszaru przyjęto języki najczęściej używane w danym regionie. Obok 18 języków regionalnych, identyfikowanych przez Konstytucję jako "Języki Indii" występuje ponad 700 dialektów. Sanskryt, którym mówili Ariowie, połączył się z rodzimym narzeczem Drawidów dając początek nowym językom. Hindi, którego używa 45% populacji stał się językiem narodowym. Jako dodatkowy, w oficjalnej komunikacji zachowano angielski, narzucony podczas dwustuletniego władania Brytyjczyków. Jest to jedyny, wśród mnogości innych, język, którym mogą porozumieć się Hindusi z różnych regionów kraju. W Indiach spotyka się też prawdopodobnie największą w świecie i najbardziej zróżnicowaną mieszankę ras ludzkich, reprezentującą pięć głównych typów - australoidalny, europeidalny, mongoloidalny, negroidalny oraz kaukaski. Ludność należy do różnych grup, jako że, w poszczególnych okresach historii kolejne fale najeźdźców i kolonizatorów (Ariowie, Grecy, ludy zamieszkujące Azję) osiedlając się, łączyły z lokalną ludnością. Wiele z 25 stanów, które tworzą federację Indii jest większych niż większość krajów świata. Osiem stanów ma więcej niż 20 mln obywateli, trzy - populację 60 mln, dwa przekraczają 80 mln, jeden liczy ponad 150 mln ludzi. Stany te mogłoby stanowić osobne państwa, chociaż różnią się znacznie pod względem zasobów naturalnych, uprawnień administracyjnych, jak również osiągnięć gospodarczych. Do najbogatszych należą stany północne: Pendżab ze średnim dochodem na jednego mieszkańca 544 USD w 1991 roku i Haryana (486 USD), zamieszkałe głównie przez Sikhów. Udział rolnictwa tych stanów w wypracowaniu GDP wynosił 51% i 48%, i znacznie przekraczał średnią kraju (ponad 32%). Istotna jest również duża liczebność populacji w miastach (odpowiednio 30% i 25%). Dalej plasuje się Maharashtra (446 USD), Gujarat (351 USD) oraz Tamil Nadu (324 USD). Do najbiedniejszych stanów należy Madhya Pradesh (244 USD), Uttar Pradesh (223 USD), Orissa (213 USD) i Bihar (161 USD). 1.1. Sytuacja gospodarcza Uważa się, że Indie są jednym z najbardziej spektakularnie rozwijających się rynków, a w założeniach optymistów w 2020 roku będą czwartym ekonomicznym mocarstwem świata. Połączenie wiedzy wykwalifikowanej kadry menedżerskiej z pracą techników sprawia, że, przewyższając liczebnością Stany Zjednoczone lub Wspólnotę Europejską, mogą stać się potęgą globalnej konkurencji. Od czasu odzyskania niepodległości gospodarka indyjska przyjęła socjalistyczny model planowania centralnego i ekonomicznej samowystarczalności kraju. System taki propagowano do połowy lat 80-tych, gdy podjęto działania w kierunku uwolnienia rynku i otwarcia na świat. Reformy rozpoczęte przez premiera Rajiva Gandhiego rozwinął rząd Narasimhy Rao. Ekonomia przeżyła zdecydowaną transformację - z kraju pierwotnie rolniczego, z udziałem leśnictwa, rybołówstwa i przemysłu tekstylnego, jakim była pod rządami brytyjskimi, przeszła do przemysłu ciężkiego, transportowego oraz telekomunikacji. Skoncentrowano się na rozwoju przemysłu maszynowego, którego atutem są np. pojazdy transportowe, obróbki stali i żelaza, przemysłu chemicznego i elektronicznego. Duży nacisk położono też na przemysł wymagający zaawansowanych technologii, np. komunikacji cyfrowej, tworzy się ośrodki badania kosmosu. Indie mają długą tradycję tkactwa, jednak z uwagi na fakt, iż jest to zazwyczaj produkcja chałupnicza, jakość nie może spełniać europejskich wymagań. Przemysł tekstylny odgrywa również dużą rolę w krajach związanych dawniej z Indiami, w Pakistanie, Bangladeszu i na Sri Lance, będąc głównym składnikiem eksportu tych krajów. Produkt Narodowy Brutto (PNB) określa całkowity dochód w gospodarce narodowej kraju. W 1991 roku w Indiach wynosił on średnio 370 USD na jednego mieszkańca, przy czym występują duże różnice pomiędzy stanami. Określa się więc poziom dochodów w ramach poszczególnych stanów. PNB nie odzwierciedla jednak w pełni rozmiarów produkcji w sensie ekonomicznym, trudno jest należycie uwzględnić zjawisko pojawiania się nowych, nie wytwarzanych dotąd produktów. Nie ma też bezpośredniego związku między wielkością PNB a poziomem satysfakcji osiąganej przez społeczeństwo.