Co w kontekście dziadów cz.2 znaczy być człowiekiem.? rozprawka!  proszę o pomoc.; ) 

Wielu twórców zadawało sobie pytanie: co to znaczy być człowiekiem? Pojawiło się ono również u wielkiego twórcy romantyzmu – Adami Mickiewicza. Opierając się na „Dziadach cz. II” można stwierdzić, że być człowiekiem, to żyć nie uciekając zarówno od cierpienia i trosk, jak i od miłości i pełnego oddania obcowanie z drugim człowiekiem. Pierwszym argumentem, którym pragnę poprzeć moją tezę,  jest  pojawienie się podczas obrzędu dziadów duchów  Józia i Rózi. Choć zmarły jako małe dzieci i nie były skażone złem tego świata, nie mogły dostąpić nagrody zbawienia. Nie doświadczyły one bowiem cierpienia, które jest nieodłącznym elementem życia ludzkiego, życia każdego człowieka. Drugim argumentem, który podtrzymuje moją tezę,  jest  historia widma Złego Pana. Za życia był on niezwykle okrutnym i bezlitosnym  człowiekiem. Nie miał miłosierdzia względem innych, szczególnie ludzi biednych,  dlatego też nie dostąpił tego miłosierdzia po śmierci. Za swoje grzechy skazany był na odbywanie wiecznej kary, bez możliwości odkupienia swoich zbrodni. Ostatnim argumentem, który potwierdza prawdziwość mojej tezy, jest duch pasterki Zosi. Była ona młodą dziewczyną, która za życia nie dbała o realny świat. Nie doświadczyła prawdziwej miłości, ponieważ ją odrzuciła. Charakteryzowała ją obojętność względem innych ludzi, dlatego też błąkała się zawieszona pomiędzy niebem, a ziemią. Powyższe argumenty potwierdzają postawioną przeze mnie tezę, że na człowieczeństwo składają się wszelkie doświadczenia życiowe, zarówno te dobre, jak i złe. Mickiewicz w „Dziadach cz. II”, poprzez kreację pojawiających się duchów, ukazał główne przeszkody, jakie napotyka człowiek w drodze do pełni swojego człowieczeństwa, a które niezbędne są do uznania życia danej osoby za spełnione.