1908 r. — duchowni anglikańscy S. Jones i L.T. Wattson zainicjowali modlitwę o jedność wśród Kościołów. 1927 r. — powstanie Komisji Wiara i Ustrój — międzykościelnej instytucji skupiającej teologów badających doktryny i struktury różnych Kościołów. Jej celem jest odnajdywanie jedności między Kościołami w prawdzie. Komisja pracowała nad różnymi zagadnieniami doktrynalnymi, a rezultaty prac zostały zebrane w przyjętych w 1974 r. tzw. dokumentach z Akry na temat chrztu, Eucharystii i posługiwań kościelnych. 1936 r. — dzięki P. Couturierowi wprowadzona w 1895 r. przez papieża Leona XIII nowenna o powrót braci odłączonych do Kościoła katolickiego, odprawiana przed uroczystością Zesłania Ducha Świętego, została zamieniona na dni modlitw wspólnie z innymi Kościołami o jedność wyznawców Chrystusa, jakiej chce Bóg. Tak zrodziła się idea Tygodnia Modlitw o Jedność Chrześcijan. 1944 r. — powstanie ekumenicznej wspólnoty z Taizé, zainicjowanej przez Rogera Louisa Schutza — syna protestanckiego pastora, znanego dzisiaj jako brat Roger. Od lat 50. bracia organizują tygodniowe rekolekcje ekumeniczne dla młodzieży, a od 22 lat, na przełomie roku, Międzynarodowe Spotkania Młodych, zwane Pielgrzymką Zaufania przez Ziemię. W 1986 r. Taizé odwiedził Jan Paweł II. 1948 r. — powstanie Ekumenicznej Rady Kościołów (zwanej także Światową Radą Kościołów). Siedziba ERK mieści się w Genewie. Obecnie należy do niej ponad 300 Kościołów prawosławnych, protestanckich, anglikańskich i starokatolickich, a na jej czele stoi Konrad Raiser. 1960 r. — powstanie Sekretariatu ds. Jedności Chrześcijan — najważniejszej w Kościele katolickim instytucji zajmującej się działalnością ekumeniczną. W 1989 r. został on przekształcony w Papieską Radę Popierania Jedności Chrześcijan. Siedziba Rady mieści się w Watykanie, a jej przewodniczącym jest obecnie kard. Edward I. Cassidy. 21 listopada 1964 r. — przyjęcie przez Sobór Watykański II Dekretu o ekumenizmie, określającego katolickie zasady prowadzenia działalności ekumenicznej. 1965 r. — odwołanie przez ekumenicznego patriarchę Konstantynopola Dimitriosa I i papieża Pawła VI anatem (klątw), nałożonych po schizmie w 1054 r.; skierowanie przez papieża Pawła VI i ojców soborowych prośby o wybaczenie do braci odłączonych. 1967 r. — zainicjowanie wzajemnych odwiedzin delegacji Patriarchatu Konstantynopola w Watykanie z okazji uroczystości ku czci świętych Piotra i Pawła, odbywających się 29 czerwca, oraz przedstawicieli Stolicy Apostolskiej w Konstantynopolu, podczas ochodów ku czci św. Andrzeja 30 listopada. 1969 r. — wizyta papieża Pawła VI w siedzibie Światowej Rady Kościołów. 1970 r. — prośba o wybaczenie, skierowana do Kościoła katolickiego przez Zgromadzenie Ogólne Światowej Federacji Luterańskiej, skupiajacej Kościoły luterańskie z całego świata. 1979 r. — spotkanie Papieża Jana Pawła II z patriarchą ekumenicznymn Konstantynopola Dimitriosem, podczas którego zadecydowano o rozpoczęciu dialogu teologicznego między Kościołami prawosławnym i katolickim. Dialog toczy się od 1980 r. 27 października 1986 r. — Światowy Dzień Modlitwy o Pokój w Asyżu z udziałem przedstawicieli wielu Kościołów i Wspólnot chrześcijańskich oraz innych religii. 25 maja 1995 r. — ogłoszenie encykliki Jana Pawła II Ut unum sint o działalności ekumenicznej Kościoła. 1995 r. — wizyta patriarchy ekumenicznego Konstantynopola Bartłomieja I w Watykanie i spotkanie z Janem Pawłem II. 1997 r. — II Europejskie Zgromadzenie Ekumeniczne w Grazu, zorganizowane przez Konferencję Kościołów Europy i Radę Konferencji Episkopatów Europy pod hasłem: „Pojednanie — dar Boga i źródło nowego życia”. 31 października 1999 r. — podpisanie w Augsburgu Wspólnej Deklaracji w sprawie nauki o usprawiedliwieniu między Kościołami katolickim i luterańskim, która jest owocem dialogu teologicznego prowadzonego przez Kościoły katolicki i luterański od 1965 r.
1894 r. - ogłoszona przez papieża Leona XIII nowenna o powrót braci odłączonych do Kościoła katolickiego, odprawiana przez uroczystością Zesłania Ducha Świętego. 1908 r. - duchowni anglikańscy S. Jones i L.T. Wattson zainicjowali modlitwę o jedność wśród Kościołów. 1927 r. - powstanie Komisji Wiara i Ustrój - międzykościelnej instytucji skupiającej teologów badających doktryny i struktury różnych Kościołów. 1936 r. - dzięki P. Couturierowi wprowadzona przez papieża Leona XIII nowenna została zamieniona na dni modlitw wspólnie z innymi Kościołami o jedność wyznawców Chrystusa, jakiej chce Bóg. Tak zrodziła się idea Tygodnia Modlitw o Jedność Chrześcijan. 1944 r. - powstanie ekumenicznej wspólnoty z Taize, zainicjowanej przez Rogera Louisa Schutza - syna protestanckiego pastora, znanego dzisiaj jako brat Roger. 1948 r. - powstanie Ekumenicznej Rady Kościołów (zwanej także Światową Radą Kościołów). 1960 r. - powstanie Sekretariatu ds. Jedności Chrześcijan - najważniejszej w Kościele katolickim instytucji zajmującej się działalnością ekumeniczną. W 1989 r. został on przekształcony w Papieską Radę Popierania Jedności Chrześcijan. 21 listopada 1964 r. - przyjęcie przez Sobór Watykański II Dekretu o ekumenizmie, określającego katolickie zasady prowadzenia działalności ekumenicznej. 1965 r. - odwołanie przez ekumenicznego patriarchę Konstantynopola Dimiotriosa I i papieża Pawła VI anatem, nałożonych po schizmie w 1054 r.; skierowanie przez papieża Pawła VI i ojców soborowych prośby o wybaczenie do braci odłączonych. 1967 r. - zainicjowanie wzajemnych odwiedzin delegacji Patriarchatu Konstantynopola w Watykanie z okazji uroczystości ku czci świętych Piotra i Pawła, odbywających się 29 czerwca oraz przedstawicieli Stolicy Apostolskiej w Konstantynopolu podczas ochodów ku czci św. Andrzeja 30 listopada. 1969 r. - wizyta papieża Pawła VI w siedzibie Światowej Rady Kościołów. 1970 r. - prośba o wybaczenie, skierowana do Kościoła katolickiego przez Zgromadzenie Ogólne Światowej Federacji Luterańskiej, skupiającej Kościoły luterańskie z całego świata. 1979 r. - spotkanie Papieża Jana Pawła II z patriarchą ekumenicznym Konstantynopola Dimitriosem, podczas którego zadecydowano o rozpoczęciu dialogu teologicznego między Kościołami prawosławnym i katolickim. Dialog toczy się od 1980 r. 27 października 1986 r. - Światowy Dzień Modlitwy o Pokój w Asyżu z udziałem przedstawicieli wielu Kościołów i Wspólnot chrześcijańskich oraz innych religii. 25 maja 1995 r. - ogłoszenie encykliki Jana Pawła II Ut unum sint o działalności ekumenicznej Kościoła. 1995 r. - wizyta patriarchy ekumenicznego Konstantynopola Bartłomieja I w Watykanie i spotkanie z Janem Pawłem II. 1997 r. - II Europejskie Zgromadzenie Ekumeniczne w Grazu zorganizowane przez Konferencję Kościołów Europy i Radę Konferencji Episkopatów Europy pod hasłem: „Pojednanie - dar Boga i źródło nowego życia”. 31 października 1999 r. - podpisanie w Augsburgu Wspólnej Deklaracji w sprawie nauki o usprawiedliwieniu między Kościołami katolickim i luterańskim, która jest owocem dialogu teologicznego prowadzonego przez Kościoły katolicki i luterański od 1965 r. 18 stycznia 2000 r. - wspólne otwarcie Świętych Drzwi w Bazylice św. Pawła za Murami na początku Tygodnia Modlitw o Jedność Chrześcijan przez Papieża Jana Pawła II i zwierzchników Kościołów anglikańskiego, prawosławnego i luterańskiego 23 stycznia 2000 r. - podpisanie w Warszawie Deklaracji o wzajemnym uznaniu chrztu świętego przez Kościoły zrzeszone w Polskiej radzie Ekumenicznej oraz Kościół katolicki 1894 r. - ogłoszona przez papieża Leona XIII nowenna o powrót braci odłączonych do Kościoła katolickiego, odprawiana przez uroczystością Zesłania Ducha Świętego. Styczeń 2001 wznowiono dialog katolicko-anglikański powołaniem nowej grupy roboczej pod przewodnictwem bp. Davida Beetle ze strony anglikańskiej i abp. Johna Bathersby’ego reprezentującego stronę katolicką. 22 kwietnia 2001 r. - podpisanie w Strasburgu Karty Ekumenicznej Europy przez przewodniczącego Rady Konferencji Episkopatów Europy kard. M. Vlka i przewodniczącego Konferencji Kościołów Europejskich prawosławnego metropolity Jeremiasza z Paryża. 4-9 maja 2001 – podróż Jana Pawła II śladami św. Pawła do Grecji, Syrii i na Maltę, w czasie której Papież chciał okazać prawosławnym miłość i szacunek Kościoła katolickiego. W Atenach, podczas spotkania z hierarchami Cerkwi greckiej w siedzibie arcybiskupa Aten i całej Grecji Christodoulosa, Papież przeprosił „za wszystkie dawne i współczesne sytuacje, w których synowie i córki Kościoła zgrzeszyli czynem lub zaniedbaniem przeciw swoim prawosławnym braciom i siostrom”. Wydarzenie to nazwano historycznym i porównano z odwołaniem anatem w 1965r. przez Pawła VI i Atenagorasa I. Jan Paweł II i abp Christodoulos podpisali „Wspólną Deklarację”, w której potępili wszelkie formy przemocy w imię religii, prozelityzm i fanatyzm religijny. 25-30 maja 2001 – Spotkanie przedstawicieli Wspólnej Grupy Roboczej Światowej Rady Kościołów i Kościoła katolickiego. Rozmawiano m.in. o ważności chrztu, małżeństwach mieszanych. Styczeń 2002 r. - Kolejne międzywyznaniowe i międzyreligijne spotkanie modlitewne w Asyżu. 1 lipca 2002 – w Moskwie ogłoszono dokument zatytułowany: „Katolicki prozelityzm wśród prawosławnej ludności Rosji. Informacja”, w którym Cerkiew prawosławna po raz kolejny oskarżyła Kościół katolicki o „uprawianie prozelityzmu na kanonicznym obszarze prawosławnym”. Lipiec 2002 – raport zawierający propozycję ścisłej współpracy między Kościołami metodystycznym i anglikańskim przyjęły najwyższe gremia kierownicze obu wspólnot. Metodyści i anglikanie w Anglii podjęli dialog ekumeniczny po 30-letniej przerwie. 6-13 października 2002 – wizyta zwierzchnika Rumuńskiego Kościoła Prawosławnego, patriarchy Teoktysta, w Watykanie. Punktem kulminacyjnym była Msza św. w bazylice św. piotra (13 października), podczas której Papież i patriarcha siedzieli obok siebie przed ołtarzem i razem się modlili. Patriarcha wygłosił też homilię 21-24 maja 2003 – katolicko-prawosławne sympozjum na temat papieskiego prymatu. Omawiano m.in. kwestie biblijnych podstaw prymatu, nauczanie Ojców Kościoła o roli biskupa Rzymu. 27-30 stycznia 2004 – pierwsze spotkanie Międzynarodowej Wspólnej Komisji Dialogu między Kościołem Katolickim a Wschodnimi Kościołami Ortodoksyjnymi. Odbyło się ono w stolicy Egiptu, Kairze. 5 lutego 2004 – Przyjęciem piątego wspólnego dokumentu zakończyły się w Seattle w USA obrady Międzynarodowej Komisji Anglikańsko-Rzymskokatolickiej. Raport zatytułowany: „Maryja, Łaska i nadzieja w Chrystusie” jest poświęcony roli Najświętszej Maryi Panny w dziele zbawienia. Podczas dyskusji uczestnicy dialogu skoncentrowali się na dogmatach katolickich o Niepokalanym Poczęciu i Wniebowzięciu Najświętszej Maryi Panny. 28 czerwca-2 lipca 2004 – wizyta Ekumenicznego Patriarchy Konstantynopola Bartłomieja I w Watykanie. Patriarcha przewodniczył delegacji Patriarchatu Ekumenicznego przybyłej do Watykanu na uroczystości ku czci świętych Piotra i Pawła. Papież przekazał wspólnocie prawosławnej w Rzymie kościół św. Teodora na Palatynie. Na zakończenie Jan Paweł II i patriarcha Bartłomiej I podpisali wspólną deklarację. 28 sierpnia 2004 – zwrócenie Patriarchatowi Moskiewskiemu kopii ikony Matki Boskiej Kazańskiej, która od 1993 r. wisiała w prywatnych apartamentach Jana Pawła II. 27 listopada 2004 – przekazanie przez Watykan Ekumenicznemu Patriarchatowi Konstantynopola relikwii świętych Jana Chryzostoma i Grzegorza z Nazjanzu – poprzedników Ekumenicznego Patriarchy.
