Jezus głosi ewangelię. Jego uczniowie przypatrują się. Jezus nie jest kapłanem prawa Mojżeszowego i nie ma prawa do dziesięciny za wykonywaną służbę. "Jezus wyrzekł się nawet posiadania domu, by móc wędrować, i był całkowicie zdany na gościnności i wsparcie ze strony innych." Służba misyjna Jezusa coraz więcej kosztuje. Jezusowi i uczniom towarzyszy kilka kobiet pokrywających koszty utrzymania służby. W zespole Jezusa są również jako osoby wierzące i świadkowie uwolnienia od złych duchów i uleczenia chorób. Kultura judaistyczna odrzucała taki wzorzec społeczny. Jezus buduje nowy wzorzec: wierzący mężczyźni, wierzące kobiety i wierzący małżonkowie mogą razem służyć Bogu. Dla faryzeusza ważniejsza jest niemoralność człowieka, a dla Jezusa moc usprawiedliwiającej wiary. Jezus prowadzi człowieka grzesznego do wiary w moc przebaczającą miłości Boga, Faryzeusz natomiast - do potępienia nie tylko grzesznika, lecz także ludzi utrzymujących kontakt z grzesznikiem. Jezus bada zdolność człowieka do wiary, a faryzeusz zatrzymuje się na samym oskarżeniu o niemoralność. W tekście ukazane są dwie kultury - faryzeusza i Jezusa. Zwycięża nowa kultura oparta na żywej wierze, umiera kultura oparta na martwej ludzkiej tradycji.
