Miłość romantyczna na podstawie poznanych utworów

Miłość romantyczna jest jednym z kluczowych motywów epoki Romantyzmu. Dla romantyka najważniejszą wartość stanowiło samo uczucie, doświadczenie miłości, prawie zawsze tragicznej i nieszczęśliwej. Zakochanych zwykle rozdzielał niezrozumiały los, który powodował ból i cierpienie. Romantyk buntował się przeciwko takim prawom świata, co często prowadziło do szaleństwa i śmierci. Z motywem miłości romantycznej możemy się spotkać w niemal wszystkich utworach literackich romantyzmu. Wynika to z faktu, iż typowy bohater romantyczny i jego nieszczęśliwa miłość stają się motywem do dalszych twórczych działań.
Powieść Johanna Wolfganga Goethego „Cierpienia młodego Wertera” jest jednym z kluczowych utworów zawierających motyw miłości romantycznej. Główny bohater jest człowiekiem wrażliwym, uczuciowym, usiłującym oderwać się od rzeczywistości poprzez obcowanie z naturą. Werter określa miłość romantyczną jako ideał uczucia, jednak jej odrzucenie przez Lottę powoduje, że przeobraża się ona w wielkie cierpienie i ból. Werter nie może zaspokoić swoich pragnień ani spełnić miłości do Lotty, dlatego decyduje się na odejście i samobójczą śmierć. Poprzez postawę Wertera widzimy, iż miłość romantyczna jest uczuciem śmiertelnym, które wpływa na każde zachowanie człowieka.(„mam tak wiele, a uczucie dla niej pochłania wszystko, mam tak wiele, a bez niej wszystko staje się niczym…’
W utworze Adama Mickiewicza „Romantyczność” ukazana jest kolejna cecha romantycznej miłości – czas jej trwania i siła temu towarzysząca. Główną bohaterką jest dziewczyna z ludu, która utraciła ukochanego. Karusia jednak wierzy, że zmarły kochanek jest nadal przy niej i cały czas ją kocha. Ukazana jest łączność pomiędzy świtem zmarłych a światem żywych. W postawie Karusi możemy dostrzec charakterystyczną cechę bohatera romantycznego - odwrócenie się od świata i bunt przeciwko niemu. („Nie lubię świata…” „Źle mnie w złych ludzi tłumie…”) W utworze odnajdujemy nawiązanie Mickiewicza do ludowych wierzeń oraz możliwości kontaktowania się ludzi żywych z duchami zmarłych. Poeta wyraźnie opowiada się po stronie prostego ludu, ignorując postawę starca a wyobrażenia Karusi uznaje za coś normalnego, oczywistego i solidaryzuje się z nią w cierpieniu. („Czucie i wiara silniej mówi do mnie niż mędrca, szkiełko i oko…”)
Miłość romantyczną odnajdujemy również w IV części „Dziadów” Adama Mickiewicza. Historia miłosna zawarta w dramacie odzwierciedla losy samego autora. Dwoje młodych ludzi o podobnych poglądach i ideałach zakochuje się w sobie, jednak różnice w pochodzeniu i stanie majątkowym nie pozwalają im na dalsze kontynuowanie wspólnego życia. Miłość Gustawa do Maryli jest ogromna i silna, prowadzi jednak do samobójstwa. Pustelnik pojawia się w domu księdza jako zjawa, jest typem egoisty mówiącym jedynie o sobie. W swym monologu mówi o miłości romantycznej, o jej boskim pochodzeniu i skutkach. Miłość Gustawa jest wykreowana w jego umyśle i uczuciach.
Na podstawie zaprezentowanych utworów widzimy, iż miłość romantyczna jest uczuciem bolesnym, pełnym bólu i cierpienia. W ziemskim wymiarze była zazwyczaj uczuciem niespełnionym, tragicznym, zakończonym rozstaniem oraz szaleństwem i śmiercią jednego z kochanków. Romantyczny bohater jest często przewrażliwiony, egoistyczny, uważa, iż jego uczucia są najważniejsze i zasługują na szczególną uwagę.