Motyw śmierci był często stosowany w średniowiecznej sztuce. Stosunek ludzi średniowiecza do śmierci był pełen strachu świadczy o tym chociażby drastyczny opis śmierci w utworze Rozmowa Mistrza Polikarpa ze Śmiercią. Śmierć ukazana jest jako ciało zmarłej kobiety w dalekim stopniu rozkładu. Opis jest bardzo szczegółowy, co sprawia, że postać jest przerażająca. To właśnie niezrozumiałość istoty zgonu powodowała obawę ludzi wobec niej, a jednocześnie chęć odsłonięcia tajemnicy ciążącej na tym zjawisku. Motyw śmierci idealnie pasuje do dążenia do wiecznego życia przez osoby żyjące podczas trwania wieków średnich. Troska o wieczny byt była przekładana nad doczesność , która była wyjątkowo ciężka w tym czasie - ubóstwo, zarazy, wąskie horyzonty intelektualne, analfabetyzm... Śmierć, która stanowi "furtkę" między światem terazniejszym, a wiecznym, przedstawianym jako raj. Tematykę śmierci podejmuje także "Pieśń o Rolandzie". Ukazuje ona śmierć legendarnego bohatera-rycerza Rolanda. Postać rycerza, była ideałem średniowiecznego społeczeństwa, tuż obok postaci świętego ascety. Śmierć wojownika przedstawiona jest w sposob patetyczny, przerysowany, oddaje ona nadzieje jakie społeczeństwo pokładało w wojownikach i ich zachowaniach. Postacią o której wspomniałam w swojej pracy jest Asceta. Średniowieczna legenda o świętym Aleksym opisuje jego idealny profil. Śmierć w nędzy, ku chwale bożej również była pożądanym schyłkiem egzystencji podczas trwającego tysiąc lat średniowiecza.
