1. Dramat antyczny charakteryzuje się jednością czasu (akcja rozgrywa się w trakcie jednego dnia), miejsca (wydarzenia z innych miejsc relacjonują świadkowie) i akcji (jednowątkowa treść). Na scenie mogą występować maksymalnie trzej aktorzy. Jeżeli mówimy o tragedii antycznej, jej bohaterowie wywodzili się z arystokratycznych rodów, a oglądający ich perypetie widzowie mieli doznawać uczucia oczyszczenia, tzw. katharsis. 2. tragedia – utwór dramatyczny, w którym losy postaci zmierzają nieuchronnie ku katastrofie; bohater tragiczny - postacie, najczęściej wybitne jednostki, które mimo wysiłków i pozornego odnalezienia wyjścia z trudnej sytuacji przegrywają ostatecznie z fatum; konflikt tragiczny – sytuacja, w której postać zmuszona jest wybrać między dwiema równorzędnymi wartościami, a każda decyzja przynosi tragiczne konsekwencje; wina tragiczna – błędna decyzja podjęta przez bohatera przez złą ocenę rzeczywistości lub nieznajomość wszystkich faktów, która prowadzi do katastrofy; zbłądzenie tragiczne – termin pokrewny winie tragicznej, ale ograniczony do popełnienia zbrodni; hybris – duma, pycha, przez którą bohaterowie przekraczają prawa boskie bądź ludzkie, tym samym ściągając na siebie fatum.
