1) Przygotowujemy ciężarek i drut wystarczająco długi, aby nim owinąć badany przedmiot. Przedmiot ważymy przed zamoczeniem, bo może częściowo namoknąć podczas badania jego objętości. Sprawdzamy w menzurce objętość ciężarka z drutem. Wynik zapisujemy. Owijamy drutem badany przedmiot. Zapisujemy stan wody w menzurce przed zanurzeniem i po całkowitym zanurzeniu z drutem i ciężarkiem. Od wzrostu objętości odejmujemy objętość drutu i ciężarka. Dzielimy masę przedmiotu przez jego objętość i po robocie. Inny sposób to wbić długą cienką szpilkę i wcisnąć od góry badany przedmiot pod lustro wody w menzurce. Minimalnych rozmiarów zanurzonej części szpilki nie bierzemy pod uwagę przy pomiarze. ((W tym przypadku poziom wody w menzurce musi być dostatecznie wysoki.)) 2) Z tym jest problem, bo istnieje wiele różnych danych na temat gęstości substancji. Jeśli się weźmie pod uwagę różne tworzywa sztuczne, to ich gęstość mieści się w widełkach pomiędzy jakimiś liczbami. Gęstość z tego zadania może świadczyć o tym, że tą substancją jest jakiś rodzaj gumy, rodzaj ebonitu, pleksi lub inne tworzywo sztuczne. Moim zdaniem w tym przypadku chodzi o GLICERYNĘ, która w warunkach normalnych jest gęstą cieczą, ale po ochłodzeniu może też być ciałem stałym. Stawiam na glicerynę (ochłodzoną, bo ma to być bryła-sześcian), a paskudny nauczyciel wie, że w Wikipedii znajdziesz informację, że ona jest cieczą. Pozdrowionka.
