To zadrzyżo się kilka miesięcy temu. Jest mi naprawde trudno o tym muwić, gdyż było to dla mnie strasznie szokujące przeżycie. Chciałabym opowiedzieć jak przeżywałam śmierć mojej babci. Wszystko zaczęło się już kilka lat temu. Moja babcia Barbara chorowała od ddłuższego czasu na jakąś poważną chorobę. Z początku o niczym nie wiedziałm, gdyż rodzice nie chcieli mnie tym martwić, ale z czasem zaczęłam coś podejrzewać. Byłam bardzo zrzyta z moją babcią. Mówiłam jej o wszystkim. Była dla mnie jak najleprza przyjaciółka. Często ją odwiedzałam w każdej wolnej chwili. Każde wakacje i ferie spędzałam właśnie u niej. I z każdą wizytą widziałam, że coś się dzieje babcia miała coraz mniej siły, zapominało o tym co miała zrobić, gdzi coś położyła. Wtedy zaczęłam się wypytywać co dzieje się z babcią. - Mamusiu dlaczego babcia chodzi po całym pokoju i czegoś szuka - Zapewne babcia szuka czegoś co jakiś czas temu zgubiła - odpowiedzałam mam z drganiem w głosie - To niemożliwe ! Babcia zawsze wie co gdzie leży i ma wszystko poukładane - odpowiedziałam z niedowierzaniem Mama nie wiedziała co ma odpowiedzieć więc szybko zmieniła temat -To kto się napije ciepłej cherbatki ? -zapytała Coraz bardziej zaczęłam podejżewać, że coś niedobrego się dzieje. Rodzice postanowili nadal trzymać mnie w niewiedzy. Pewnego dnia gdy mama przyszła mnie odebrać ze szkoły zauważyłam, że jest troszke poddenerwowana i zaraz zacznie płakać bez chwili napysłu zapytałm: - Wszystko w pożądku, mamo widze, że coś się stało czy tu chodzi o babcie ? - No dobrze powiem CI twoją bacie dziś rano karetka zabrała do szpitala podobno miała atak serca. - Co?! to niemożliwe przecież babcia.... - teraz pomału zaczynałam rozumieć dlaczego babcia robiła wszystko wolniej, nigdzie się nie spieszyła, żadko kiedy chodziła na takie większe zakupy. CZy mogłybyśmy pojechać do szpitala ją odwiedzić ? - Oczywiście kochanie, możemy pojechać odrazu Byłam szczęśliwa, że zobacze babcie, wtedy jeszcze nie wiedziałm co mnie czeka. Po dotarciu do szpitala szukaliśmy pokoju, w którym leży babcia. Żadna z pielęgniarek nie wiedziała, gdzi mogłybyśmy ją znaleźć. W pewnej chwili zobaczyliśmy lekarza babci, który wychodził z kostkiny. Mama przeczuwała już najgorsze i miała racje. Lekarz gdy tylko zauważył mama poprosił ją na strone: - Prosze pani niestety mam dla pani przykrą wiadomość, pani matka... okazało się, że to nie tylko był atak serca lecz już od dłuższego czasu miała tętniaka w muzgu i w tym samym momęcie pęp. Nie byliśmy w stanie nc zobić tak bardzo mi przykro. - To niemożliwe jak ja to powiem córce ona była tak przywiązana do babci - odpowiedziała ze łzami w oczach. Gdy zobaczyłam, że mama wraca cała zapłakana wiedziałam już co się stało. Nie mogłam w to uwierzyć. Uciekłam. Niewiedziałam co mam ze sobą zrobić, nie mogłam znaleźć soie miejsca. Mama szukała mnie po całym szpitalu i w końcu mnie znalazła... siedziałm przy łóżku babci kostnicy. Chciałam z nią zostać lecz mama zabrała mnie i powiedziała, że powinnyśmy wrócić do domu. Cóż mogłam zrobić. Byłam bardzo załamana i smutna, nic mnie nie cieszyło. Z dnia na dzień corab bardzień nie chciałam z nikim rozmawiać, nikomu nie mówiłam co czuje czy mam jakieś problemy, po prostu zamykałam się w sobie. Nadszedł dzien pogrzebu. NAdal nie mogłam pogodzić się ze śmiercią babci. Nie wiedziałam jak ona mogła mi to zrobić ,zostawić mnie. Opuścić. Lecz w końcu dotarło do mnie, że może tak miało być ? Babcia przecież mnie nie opuści na zawsze przecież będe ją pamiętać , będę mieć ją cały czas w sercu.
Moglibyście mi napisać opowiadanie na dowolny temat ,,opis przeżyć wewnętrznych " z dialogiem. Tylko żeby to wszystko było wymyślone przez was a nie skopiowane skądś. Z góry dzięki:) ...
