Narcyz był pięknym młodzieńcem, który pogardził miłością; wolał błądzić wśród pól i lasów Beocji, wolny i szczęśliwy. Bezlitośnie odrzucił zaloty nimfy Echo, która z rozpaczy straciła głos (inne wersje mitu mówią, ze była to zemsta bogini Hery za to, że Echo ukrywała miłostki Zeusa). Pewnego dnia narcyz nachylił się nad źródłem i zobaczył swoją własna twarz; wtedy nareszcie zobaczył miłość, lecz tę najgorszą, bo niemożliwą do spełnienia - miłość do samego siebie. Za karę bogowie zamienili go w narcyza a jego ukochaną która płakała cały czas nad jego kwiatem w płaczącą wieżbę
