1. JOHANN SEBASTIAN BACH ( ur. w 1685 w Eisenach, zm. w 1750 w Lipsku ) to genialny kompozytor niemiecki i organista. Był najmłodszym, a jednocześnie najwybitniejszym z sześciu synów Johanna Ambrosiusa, muzyka miejskiego w Eisenach. Sam również miał liczną rodzinę: z pierwszą żoną Barbarą – siedmioro dzieci, z drugą – Anną Magdaleną – trzynaścioro. Jednakże dziesięcioro z nich zmarło w okresie niemowlęctwa lub we wczesnych latach dziecięcych. Mając na utrzymaniu liczną rodzinę musiał przenosić się w poszukiwaniu większych zarobków. Twórczość J. S. Bacha Utwory wokalno – instrumentalne - Kantaty - Pasje - Motety - Oratoria - Msze - Magnifikat Utwory instrumentalne - muzyka organowa - muzyka klawesynowa - muzyka kameralna - muzyka orkiestrowa 2. b-moll to tonacja molowa (minorowa) posiadająca 5 bemoli przy kluczu: b, es, as, des, ges. 3. Formy muzyczne wykonywane w baroku: Koncert solowy - określenie „koncert” wywodzi się z łacińskiego czasownika „concertare” co oznacza spierać się, walczyć. W początkowym okresie swojego rozwoju koncert instrumentalny nie wykazywał istotnych różnic w stosunku do sonaty. Istniały dwa rodzaje koncertów: concerto da chiesa i concerto da camera. Concerto grosso to typ koncertu barokowego przeznaczonego na grupę instrumentów solowych (zwaną concertino lub principale) i orkiestrę (zwaną tutti, concerto, concerto grosso). Suita barokowa (z francuskiego suite – następstwo) to forma cykliczna złożona z kilku, czasem kilkunastu części o charakterze tanecznym, utrzymanych w tej samej tonacji, z ewentualną zmianą trybu. Za wstępne formy suity uważa się zestawienia dwóch tańców skontrastowanych metrorytmicznie i agogicznie. Podstawowymi tańcami suity są: allemande, courante, sarabanda, gigue. Fuga – forma polifoniczna, oparta na imitacji ścisłej. Temat, czyli zasadnicza melodia, przechodzi z jednego do drugiego głosu (w utworze muszą być co najmniej dwa głosy). Kanon – forma polifoniczna, oparta na imitacji ścisłej. Cechą jest naśladowanie z opóźnieniem melodii jednego głosu przez głosy inne. Kantata (wł. cantare = śpiewać) to wieloczęściowy, niesceniczny utwór wokalny, złożony z arii, recytatywów, duetów, ansambli, chórów i części instrumentalnych. Od opery i oratorium różni się mniejszymi rozmiarami i większą różnorodnością tekstów, na które składają się utwory liryczne, epickie, dramatyczne, mitologiczne, religijne. Oratorium to forma muzyki dramatycznej, związana na ogół z tekstem o tematyce religijnej, bez akcji scenicznej, wykonywana w kościele lub sali koncertowej bez dekoracji i charakteryzacji wykonawców. Opiera się na współdziałaniu partii wokalnych (solowych i chóralnych) i instrumentalnych. Pasja to utwór muzyczny, którego podstawę stanowi opis męki Chrystusa według tekstu jednej z czterech Ewangelii. Pasja powstała w XII wieku i polegała na muzycznej recytacji tekstu podzielonego na trzy partie: partię Chrystusa, narratora (Ewangelisty) i tłumu. Msza to utwór cykliczny, składający się zasadniczo z sześciu części: Kyrie, Gloria, Credo, Sanctus, Benedictus i Agnus Dei. Nazwy te wywodzą się od początkowych słów tekstu liturgicznego w języku łacińskim. Msza była przewidziana do wykonania najczęściej przez solistów, chór i orkiestrę. W okresie baroku tworzono kilka rodzajów sonat, w zależności od obsady wykonawczej: sonata solowa, czyli a due – przeznaczona na jeden instrument solowy i basso continuo, sonata triowa – przeznaczona na dwa instrumenty solowe i basso continuo, sonata quatro – przeznaczona na trio instrumentów solowych i basso continuo. Istniał też inny podział sonat: da chiesa ( kościelna ) i da camera ( komnatowa ). Nazwy te dotyczyły funkcji utworu jako kompozycji kościelnej lub komnatowej. W razie dalszych pytań, proszę o kontakt. Pozdrawiam.
Johan Sebastian Bach był komozytorem wilu utworów Pisał np.Preludia.B moll to znak obniżający dźwięk o pół tonu. W baroku powstały liczne formy polifoniczne oparte na zasadzie initalnej. Inwencja i fuga stanowiły najdoskonalszą postać formy polifonicznej, największymi kompozytorami baroku byli: Georg Friedrich Haendel, Jan Sebastian Bach oraz Antonio Vicaldi.
