Najważniejsi bogowie i boginie Rzymu.
Najważniejsi bogowie i boginie Rzymu /Wyjaśnienie przyczyny wzrostu zainteresowania Rzymian obcymi bóstwami/
Oficjalnie Rzymianie uznawali dwunastu bogów greckich, którym nadali imiona rzymskie.
Wśród nich znaleźli się: Jowisz – Zeus, Junona – Hera, Minerwa – Atena, Mars – Ares, Diana – Artemida, Merkury – Hermes, Neptun – Posejdon, Westa – Hestia, Wulkan – Hefajstos, Ceres – Demeter, Wenus – Afrodyta, Apollo – Apollo.
Najważniejszy był Jowisz
Jowisz miał wiele wspólnego z greckim bogiem Zeusem. Uznawany był on za boga światłości, pana wszelkich zjawisk niebieskich. Według wierzeń to on zsyłał deszcz
i nawiedzał Rzym suszami. Jowiszowi towarzyszyły dwie boginie Junona i Minewra.
Junona pod wpływem Greków uznana została - tak jak Hera, na której Rzymianie się wzorowali – za żonę Jowisza i królową bogów. Była uosobieniem idealnej żony i matki.
W dniu 1 marca, który przez Rzymian uznawany był za dzień urodzin Marsa, kobiety obchodziły święto Jukony, zwane Matronalia. Wtedy też składano ofiary za pomyślność związków małżeńskich, mężowie obdarowywali swoje żony, a panie domu wydawały ucztę dla niewolników.
Minerwa była dawnym bóstwem italskim. Jej imię oznaczało siłę duchową, stąd uważano ją za opiekunkę sztuki i rzemiosła, podobnie jak grecką Atenę. Jednak nigdy Minera nie nabrała takiego znaczenia w mitologii rzymskiej, jak opiekunka Aten, chociaż niewątpliwie była jednym z najważniejszych bóstw.
Trójcy tej wzniesiono w początkach republiki świątynię na Kapitolu.
Jowisz i Junona to najważniejsza para bogów rzymskich mimo ciągłego powiększania się panteonu bóstw oni byli dzierżyli palmę pierwszeństwa.
Ich zmierzch nastąpił w okresie pojawienia się kultu boga Mitry oraz chrześcijaństwa.
Kolejni ważni bogowie:
- Mars, bóg wojny według wierzeń był ojcem Romulusa.
- Westa opiekunka domowego ogniska, w jej świątyni stale płoną ogień./westalki/ kapłanki w jej świątyni obdarzane wielkim szacunkiem pochodziły ze znamienitych rodów. Ogień w świątyni Westy był symbolem Rzymu, gdyby zgasł, oznaczałoby to, że miastu grozi nieszczęście.
Na podbitych ziemiach rzymianie starali się zapewnić sobie przychylność miejscowych bogów. Było to politycznie bardzo poprawne. Stopniowo bóstwa pochodzące z innych terenów zdobywały coraz większą popularność. (Izyda, Mitra)
W przeciwieństwie do bogów Rzymskich bóstwa pochodzące z podbitych terenów zajmowały się kłopotami troskami zwykłych ludzi. To stanowiło główną przyczynę wzrostu ich popularności.
Rzymianie dość szybko zatracili własną, pierwotną religię i poddali się wpływom kultowym innych państw, głównie hellenistycznej Grecji, z której zaczerpnęli najwięcej wzorców. Jednak rzymska religia zmieniała się tak szybko, że trudno było za nią nadążyć. Obok bóstw hellenistycznych występował kult cesarski, czy też kulty misteryjne – Dionizosa, Kybele, Mitry, Izydy czy Ozyrysa, które przybyły do Rzymu z Azji Mniejszej. Podatni na wpływy Rzymianie chłonęli każdy z nich w poszukiwaniu najlepszej z wiar.