Barok w sztuce i architekturze-malarstwo.architektura i rzeźba,przedstawiciele-z sensem

Barok:   Co to Barok? W znaczeniu węższym ekspresyjno- dynamiczny, sensualiczno-spirytualistyczny również jako styl w sztukach plastycznych. Został zapoczątkowany we Włoszech w ostatnichdekadach XVI w., rozpowszechniony w XVII w. w Europie i Ameryce Łacińskiej.   Barok w sztuce. Styl ten współistniał ze stylami klasycyzującymi i realistycznymi i przeciwstawiał się im. Sztukę tak rozumianego Baroku charakteryzuje dynamika i bogactwo, malowniczość i działanie kontrastami, głębia przestrzenna i niejasność, teatralność i iluzjonizm, wykorzystywanie efektów światłocienia i rozluźnienie kompozycyjne zawartości i tektoniki,nastawienie na przekaz alegoryczno-moralistycznych treści, łączenie architektury, malarstwa i rzeżby w jedną całość. Barok pojmowany jako styl panował głównie we Włoszech, Hiszpanii, Flandrii, monarchii Habsburgów i katolickich krajach na południe. W XVII w. był używany między innymi na określenie perły o nieregularnym kształcie i skomplikowanego,zawiłego procesu myślowego.     Barok w architekturze i malarstwie Epoka w dziejach sztuki Europy, obejmująca wszystkie zjawiska w sztuce od ostatnich dekad XVI w. do około połowy XVII w., tak jak wszystkie nurty stylistyczne występujące w sztuce po manieryzmie, a przed klasycyzmem.Ostatnią fazę Baroku niektórzy określają ją jako rokoko, przez innych uznawane jednak za odmienny nurt stylistyczne. Czynnikiem pierwszym była była ideologia kontrreformacji i jej poopaganda w krajach katolickich wyrażana ekspresyjnymi formami sztuki. Czynnikiem drugim było powstanie absolutyzmu (terytorialnie pozostającego w korelacji z katolicyzmem) i ceremonialnej sztuki dworskie, uświetniającej panowanie władcy i służącej propagandzie państwowej. Kolejnym czynnikiwm był dokonujący się rozwój klasy średniej (mieszczaństwa), tworzącej odrębny mecenat i własną kulturę. Ostatnim wreszcie czynnikiem był rozwój nauki i postępujące za tym poszerzenie samowiedzy człowieka, który zaczął pojmować siebie jako drobny element wszechświata (co widać w pejzażach XVII w.). Zarówno sztuka religijna upowszechniająca wiarę, jak i sztuka dworska gloryfikująca absolutnego władcę, posługiwały się podobnymi formami. Wspólne im były; monumentalna skala i dążenie do zaskoczenia, bogactwoi przepych, retoryczny patos i kontrastowe efekty, dynamika i iluzjonizm.   Rzeźba w Baroku i przedstawiciele W rzeźbie tego okresu wyrużnia się dwa główne nurty stylistyczne. Nurt pierwszy cechowała dynamiczna i dramatyczne ekspresja, oddawanie silnych stanów emocjonalnych (np.ekstazy religijne),retoryczny patos, teatralne gesty i iluzjonizm w oddawaniu szat. Najwybitniejszym tegi kierunku był włoch G.L. Bernini (liczne grupy rzeźbiarskie w kościołach Rzymu). We Francji w stylu tworzył P.Puget, w Hiszpanii A.Cano i J.M.Montenes, w monarchii Habsburgów i katolickich krajach Niemiec M.B.Braun, F.M.Brokoff, I.Gunther, B.Permoser i E.Q.Asam, a w Polsce B.Fontana. Nurt drugi miał charakter klasycyzujący i posługując się powściągliwymi formami wyciszał ekspresją i dawał wrażenie ładu. We Włoszech, Francji,Polsce, posługiwalu się tą formułą stylistyczną. Artyści obu nurtów uprawiali te same typy rzeźby i religijnej i świeckiej. Wyróżniają się tu typy monumentalnego nagrobka z klęczącą, leżącą lub tronującą postacią zmarłego otoczonego figurami alegorycznymi (np. nagrobki papieży w bazylijce Św. Piotra na Watykanie) i ołtarzowe grupy figuralne ze scenami wizji czy cudów (G.L. Berniego Ekstaza św. Teresy). W sensie przenośnym i pozbawionym określenia chronoloicznego -wszelkie dzieło sztuki cechujące się dynamiczną kompozycją, przepychem form, światłocieniem, ekspresją itp.   Zero kopiowania z neta Licze na naj Pozdrawiam   Jeżeli uważacie że skopiowałem, to proszę mi podać adres strony WWW,albo książki.