Każdy z nas rodzi się człowiekiem w sensie biologicznym, ale nie każdy zasługuje na to miano. W tym sensie "ludzkie zachowanie" to takie, w którym dana osoba jest m.in. wyrozumiała i odznacza się empatią. "Człowieczeństwo" jest jedną z najistotniejszych zalet, jakie może w sobie wypracować ludzka istota. Duchy, które przychodziły prosić o pomoc w "II części Dziadów" nie mogły dostać się do nieba z różnych powodów. Z lektury tej możemy się dowiedzieć, że każdy człowiek musi w życiu doświadczyć zarówno radości, jak i smutku, musi być miłosierny w stosunku do innych i trakotować ich tak, jakby sam chciał być traktowany, oraz kochać i nie bawić się ludzkimi uczuciami. Dopiero kiedy spełnia te warunki, zasługuje on na miano "człowieka". W "Zbrodni i karze" Fiodora Dostojewskiego również poruszony został problem ludzkich odczuć. Powieść opowiada historię ubogiego studenta, Rodiona, który uważa, że popełnienie przez niego morderstwa i kradzieży będzie całkowicie usprawiedliwione, ponieważ ludzie dzielą się na gorszych i lepszych, a on należy do tego drugiego gatunku. Jednak po zabiciu lichwiarki nękają go ogromne wyrzuty sumienia i zaczyna mieć wątpliwości, co do swojej wyjątkowości. Pod wpływem głęboko wierzącej prostytutki, Soni postanawia przyznać się do zabójstwa i ponieść zasłużoną karę. W końcu dzięki Bogu i miłości do dziewczyny staje się lepszym człowiekiem i dostrzega swoje błędy. Wyznacznikami człowieczeństwa w odniesieniu do tej lektury są więc wartości moralne poszczególnych jednostek. Wszyscy ludzie są tacy sami i nie można traktować innych gorzej, niż sami chcielibyśmy, aby odnoszono się do nas. Innym utworem, który porusza problematykę człowieczeństwa jest „Makbet” Wiliama Szekspira. Tytułowy bohater pod wpływem przepowiedni wiedźm zaczyna dążyć do zdobycia władzy, w czym pomaga mu jego małżonka Lady Makbet. Na końcu dramatu umierają w nim wszystkie ludzkie uczucia. W pogoni za władzą zapomina, czym jest strach, a śmierć małżonki nie robi na nim wrażenia. Przez całe życie widział on tyle okropieństwa, że teraz staje się na nie obojętny. W końcu Makbet umiera, zabity przez Makdufa. Utwór ten jest przestrogą dla każdego, aby nie odwracał się od swoich zasad moralnych i żył według nich. Nie można pozwalać innym, aby nami manipulowali. Uważam, że w życiu najważniejsze jest jasne zdefiniowanie zasad, jakimi się w nim kierujemy. „Nie czyń drugiemu, co tobie niemiłe” brzmi stare, polskie przysłowie. Całkowicie się z nim zgadzam. Człowiek ludzki to moim zdaniem taki, który jest wrażliwy na cierpienie innych, odznacza się empatią i nie postępuje wbrew swojemu sumieniu, w imię zysku. Napisane w 100% przeze mnie :)
