..............................................Mój park Zimą park wcale nie wygląda mniej ciekawiej niż latem. Jeżeli przyjrzymy się mu dokładnie, zauważymy zimowe piękno. Drzewa są całe pokryte białą, puszystą kołderką. Wyglądają, jakby smacznie i w różnych pozach - spały. Latem ubrane są zaś w tryskające zielenią liście Tak samo wygląda ziemia. Jest cała usłana śniegiem. Grubo ubrane dzieci zdobią to miejsce swoimi arcydziełami ze śniegu. Mają też dobrą zabawę rzucając się nawzajem śnieżkami czy też zjeżdżając na sankach z górki. Z samego rana aleje między roślinami także wyłożone są białym śniegiem. Kiedy dozorca zamiata je wielką łopatą, odzyskują swoje różnokolorowe odcienie. Zimią zmienia się także kolor nieba, więc dodaje ono parkowi jeszcze więcej urody. Zimą park jest opuszczony przez ptaki. Na drzewach widnieją opuszczone gniazda. Skrzydlate towarzysze męczyły się długo nad zbudowaniem ich, w zimę jest jednak zimniej - tym bardziej w parku. Czasami pod śniegiem spotka się zakopanego i śpiącego jeża. Zimą w parku pozostają tylko wiewiórki. To one robią sobie domki w korach drzew, a do nich nanoszą ciepłego puchu - najczęściej są to ptasie pióra, więc zwierzęta te nie mogą myśleć tylko o zakopaniu żołędzi pod swoim drzewem lecz także o ciepłym legowisku. Pomimo, iż park zimą nie tętni tak życiem jak latem - to ma swoje uroki.
