napisz notatke o flecie poprezecznym (PROSZE O SZYBKĄ ODPOWIEDŻ)

Flet poprzeczny  - instrument dęty drewniany, aerofon wargowy. Wykonany z metalu lub drewna. Skrót partyturowy - Fl. Skala: od c¹ lub h małego (zależy to od posiadanej przez flecistę stopki fletu) do d4 (możliwe jest zagranie dźwięków do f4, jednak ze względu na trudność wydobycia, dźwięki te nie występują w literaturze fletowej). Dźwięki zapisuje się w kluczu wiolinowym. Jest instrumentem nietransponującym. W orkiestrze w grupie instrumentów dętych drewnianych jest instrumentem o najwyższej skali. Ze względu na szerokie możliwości techniczne, jak i wyrazowe znajduje wszechstronne zastosowanie w muzyce solowej, kameralnej, symfonicznej, rozrywkowej, jazzowej. Najważniejszymi odmianami fletu wielkiego jest znacznie mniejszych rozmiarówflet piccolo , o stroju o oktawę wyższym (c2 do c5), flet altowy o stroju f do f3 i basowy. Współczesna holenderska flecistka Eva Kingma stworzyła również cwierctonowa wersję fletu.

Należy do grupy instrumentów dętych. Jest rodzajem piszczałki wargowej występującej w dwóch odmianach, których nazwy wskazują sposób trzymania instrumentu w czasie gry: flet poprzeczny (którego odmianą jest flet piccolo) oraz flet podłużny (tzn. dzióbkowy). Korpus fletu poprzecznego stanowi obustronnie lub jednostronnie zamkniętą rurkę drewnianą, metalową lub z kości słoniowej o długości ok. 70 cm, z licznymi otworami bocznymi zaopatrzonymi w mechanizm klapowy. Dźwięk wydobywany jest poprzez odpowiednie wdmuchiwanie przez muzyka powietrza do otworu zwanego wargowym, znajdującego się przy jednym z końców instrumentu. Wysokość dźwięku regulowana jest poprzez zamykanie i otwieranie otworów bocznych. Instrument posiada rozległą skalę dźwiękową o zróżnicowanej barwie: od głuchej - w dolnym odcinku skali, poprzez miękką i ciepłą w jej środkowej części, do jasnej i ostrej w górze. Zdecydowanie cieplejszym brzmieniem charakteryzują się flety wykonane z drewna. Za najstarszy na świecie flet prosty uważany jest egzemplarz wykonany z ciosu mamuta, odkryty niedawno w Niemczech w miejscowości Blaubeuren przez uczonych z uniwersytetu w Tybindze. Budowa tego instrumentu wskazuje na jego azjatyckie pochodzenie. Z Azji pochodzą również pierwsze egzemplarze fletów poprzecznych, które dotarły do Europy w XII wieku, ale dopiero w końcu XVI wieku znalazły zastosowanie w muzyce artystycznej. W dawnym flecie otwory boczne grający zatykał palcami, jednak już od XVII wieku zaczęto stosować w jego konstrukcji mechanizm klapowy. Po wielu eksperymentach i modyfikacjach w XIX wieku, za sprawą niemieckiego konstruktora T.Bohma, powstała dzisiejsza odmiana fletu poprzecznego o sprawnym systemie klap oraz precyzyjnej intonacji. Flet ze względu na swoje duże walory wirtuozowskie i znaczne możliwości ekspresyjne znalazł zastosowanie w muzyce symfonicznej, kameralnej i jako instrument solowy. Niekiedy występuje w muzyce rozrywkowej oraz jazzowej. Flet doczekał się ogromnej literatury muzycznej, na którą składają się kompozycje od muzyki dawnej do współczesności. Od lat instrument cieszy się niesłabnącym zainteresowaniem słuchaczy.