Konflikty religijne, zbrojne i narodowościowe na świecie

Wyraz konflikt pochodzi z języka łacińskiego i oznacza zderzenie, niezgodność, sprzeczność interesów lub poglądów. Towarzyszy on człowiekowi od pierwszych dni jego istnienia. Konflikty są jednym z poważniejszych problemów XXI wieku. Codziennie słyszy się o nich w telewizji, radiu czy też czyta w gazetach. Często bez zastanowienia, obojętnie spoglądamy na to co dzieje się na świecie. Zapominamy, że większości konfliktów towarzyszy nieszczęście i śmierć wielu niewinnych osób. Obecnie konflikty możemy podzielić na następujące rodzaje: klasowo-warstwowe, kulturowe, ekonomiczne, wartości oraz rodzinne i małżeńskie. Trudno powiedzieć, które z nich są najbardziej bezwzględne dla ludzkości, dlatego też skoncentruje się na dwóch konfliktach, które moim zdaniem mają najbardziej brutalny wpływ na nasze życie i kształtują nasze spojrzenie na świat. Wciąż mówi się o konfliktach na Bliskim Wschodzie. Bliski Wschód jest rejonem, gdzie przebiegają najważniejsze szlaki handlowe, łączące kontynenty Afryki, Azji i Europy. Jednakże, jako centrum trzech głównych religii świata-judaizmu, chrześcijaństwa oraz islamu-w miejscu tym codziennie występują konflikty religijne, dodatkowo zintensyfikowane problemami terytorialnymi i narodowymi. Nie jest rzeczą niewiadomą, że najzacieklejsze walki toczą ze sobą Palestyńczycy i Izraelici. Głównym powodem stale trwającego konfliktu jest fakt, iż Arabowie z Palestyny nie mogą pogodzić się z tym, że w 1948 r stracili swoje ziemie na rzecz Izraela. Początkowo szukali poparcia u innych Arabów, a po roku 1964, w którym została utworzona Organizacja Wyzwolenia Palestyny stosują taktyki partyzanckie oraz terroryzm. Kiedy po krwawych starciach podpisano zawieszenie broni, siły OWP wycofały się z wcześniej siłą zajętych ziem. Jednak kiedy Izrael złamał umowę i zaatakował zachodnią część Bejrutu, zamieszkałą przez ludność wyznania muzułmańskiego doprowadziło to do wznowienia walk trwających do dnia dzisiejszego. Od tego czasu nasilają się ataki samobójców w zatłoczonych miejscach, wybuchy samochodów pułapek czy tez zabijanie ważnych osobowości świeckich. Trudno teraz o jakiekolwiek porozumienie, gdyż zostało przelane za dużo krwi. Żadna ze stron nie chce ustąpić drugiej, więc nie zanosi się na trwałe zawieszenie broni, a tym bardziej przyjazne czy dyplomatyczne stosunki. Drugim konfliktem, o którym wciąż jest głośno jest konflikt rasowy. Występuje on na całym świecie, jednak moim zdaniem najbardziej widoczny jest w Ameryce Północnej i RPA. Ludność o białej skórze w wielu rejonach kraju traktowała i traktuje ludność o kolorze skóry czarnym jako słabszą i gorszą od siebie. Niektórzy wciąż żyją zacofaniem kiedy to Murzyni służyli jako ogniwo robocze, zapominając, że każdy człowiek ma prawo do wolności osobistej i szczęścia. W RPA przez wiele lat ludność czarna była dyskryminowana. Miała osobne szkoły, kościoły, kina, teatry, a nawet autobusy czy inne środki lokomocji. Przemoc pomiędzy rasami widoczna była niemal każdego dnia. W USA, które jest miejscem zamieszkania wielu narodowości po dziś dzień dochodzi do konfliktów rasowych. Rasizm osiągnął tam tak wysoki poziom, że gdy w restauracji prosi się o,, czarną kawę” jest to brane jako obraza i bycie rasistą. W Stanach Zjednoczonych dochodzi codziennie do strzelanin i pobić, których w większości wypadków „sprawcą” jest właśnie kolor skóry czy też obce pochodzenie. Nasuwa się pytanie jak w takim razie zapobiegać tym wszystkim konfliktom? Wydaje mi się, iż ludność pomimo XXI wieku do wielu rzeczy nie zdążyła jeszcze dorosnąć. To, że mamy nowoczesną technikę i sprzęt, nie oznacza, iż jesteśmy w stanie zrozumieć i przewidzieć skutki wielu naszych błędów i nieprzemyślanych decyzji. W celu uniknięcia niebezpiecznych sytuacji ludność będąca w zasięgu konfliktu może skorzystać z różnych pokojowych rozwiązań konfliktów. W społeczeństwie demokratycznym możliwe jest głosowanie i wybory. Decyzje podejmuje większość społeczeństwa, przy czym ludność mająca odmienne zdanie nie jest dyskryminowana, ani poniżana. Innym sposobem jest podjęcie negocjacji w celu zaprzestania konfliktu. Jeżeli jednak obie strony nie mogą znaleźć wspólnego języka konieczna jest pomoc osoby trzeciej- mamy wtedy do czynienie z arbitrażem. W ostateczności werdykt w danej sprawie wydaje sąd, którego decyzja jest ostateczna. Zabójstwa, uprowadzenia i gwałty dokonane przez siły rządowe i uzbrojone grupy opozycji były powszechne podczas konfliktów zbrojnych w Demokratycznej Republice Konga (DRK), Somalii, Sudanie i Ugandzie. Postęp dokonany w wielu porozumieniach pokojowych jest ciągle nieznaczny w Burundi, na Wybrzeżu Kości Słoniowej i w Somalii, gdzie sporadyczne wybuchy przemocy utrzymują się w niektórych rejonach.
Strony w działaniach wojennych w Sudanie, zobowiązały się do osiągnięcia całkowitego porozumienia pokojowego do końca 2004 r. Porozumienie dotyczące podziału dóbr i władzy zostały już podpisane, a tymczasowe porozumienia o bezpieczeństwie zostały zawarte. Porozumienia pokojowe jaskrawo kontrastują z tysiącami zabitych lub zgwałconych w czasie narastającego konfliktu w Darfurze (zachodni Sudan). Stają one również w opozycji do setek tysięcy osób wyrzuconych z domów, głównie przez wojska wspierane przez władze. Negocjacje w sprawie zawieszenia broni były regularnie zrywane przez różne walczące siły.
W Somalii, na ostatnim etapie procesu pojednania nowomianowany prezydent utworzył rząd i stworzył parlament tymczasowy w celu zakończenia dekady upadku władz i przemocy frakcyjnej. Większość przywódców frakcyjnych stało się członkami nowopowstałego rządu.
Sytuacja we wschodniej DRK była i pozostaje niestabilna. Uzbrojone grupy polityczne nie ustawały w mordach, gwałtach i znęcaniu się nad cywilami, a od czasu do czasu wznawiają one walki z siłami wroga. Bezpośrednie wsparcie uzbrojonych grup przez sąsiadujące kraje, przyczyniło się do trwającej niestabilności.
W ciągu 2004 r. zwiększyła się rola misji pokojowych na obszarze Afryki. Misja ONZ na Wybrzeżu Kości Słoniowej i Misja Afrykańska w Burundi zostały przekształcone w misje pokojowe ONZ, a misja ONZ w Republice Konga została wzmocniona dodatkowymi oddziałami. Rada Bezpieczeństwa i Pokoju Unii Afrykańskiej wysłała siły do Darfuru w celu ochrony cywilów. Pomimo obecności sił ONZ i UA na tym terenie, ochrona mieszkańców była często nieadekwatna w Bukavu, DRK czy w Darfurze.
Coraz łatwiejszy dostęp do broni krótkiej w tym regionie ciągle stanowi główną przyczynę nadużyć praw człowieka. Rada Bezpieczeństwa ONZ wprowadziła embargo na broń dotyczące wszystkich pozarządowych sił w Darfurze. Jednakże, nie zastosowano odpowiednich mechanizmów obserwacji, a embargo nie objęło rządu sudańskiego, mimo ponoszenia bezpośredniej odpowiedzialności za pogwałcanie praw człowieka. Rada Bezpieczeństwa nałożyła embargo na dostawy broni na obszar Wybrzeża Kości Słoniowej, lecz ponownie nie zastosowała odpowiedniego monitoringu.
Po zakończeniu konfliktów zbrojnych zaplanowano lub rozpoczęto na szeroką skalę repatriację uchodźców. W Burundi i Liberii, Wysoki Komisarz ONZ ds. Uchodźców ułatwił dobrowolne powroty. W Angoli, w dalszym ciągu trwa repatriacja tysięcy uchodźców. W krajach, w których uchodźcy pozostawali przez dłuższy czas np. w Tanzanii, muszą oni stawiać czoła pogarszającym się warunkom do życia, tamtejszym rządom niechętnie przyjmującym kolejnych uchodźców oraz wzrastającej presji repatriacji.
Konflikty takie jak w Darfurze spowodowały wzmożone prześladowania. Ataki z sierpnia na kongijskich uchodźców w przejściowym obozie w Burundi, podczas których zabito ponad 150 osób świadczą o potrzebie zwiększenia ochrony uchodźców i całej ludności cywilnej.

Jeżeli narody i narodowości zaczynają walkę zbrojną lub pokojową, to z myślą, że ma to doprowadzić do zbudowania własnego państwa lub też połączenia się z pobratymcami, którzy już je posiadają. Takie aspiracje wykazują Serbowie w Chorwacji i Bośni, Albańczycy w Kosowie, Irlandczycy w Irlandii Płn. Wzorcem rozstania było powstanie w 1993 r. Czech i Słowacji jako niepodległych państw. Przykładem długotrwałych konfliktów już po II wojnie światowej jest walka Palestyńczyków o autonomię i utworzenie własnego państwa (porozumienie o autonomii w strefie Ghazy i Jerychu z września 1993 r. pod protektoratem USA).
Długotrwały konflikt między Indiami a Pakistanem o Dżammu i Kaszmir (Hinduiści - islam) czy też rozpad Pakistanu i powstanie w 1971 r. Bangladeszu. Po rozpadzie ZSRR potencjalnym polem konfliktu stały się byłe republiki radzieckie. Można tu wymienić konflikty Gruzja - Abchazja, Armenia - Azerbejdżan (Górny Karabach), Mołdawia, Rosjanie - Rumuni (narody północnokaukaskie, Tatarzy), Rosja - Ukraina (Krym).

Wojny i konflikty między grupami ludźmi nie wybuchają z powodu powierzchownych różnic wyglądu, zwyczajów czy przekonań − nawet jeśli na pierwszy rzut oka tak to wygląda. Tak naprawdę każda wojna jest zmaganiem o przetrwanie. Są to zmagania o środki potrzebne do przetrwania lub o dominację. Katolicy chcą coś odebrać protestantom bądź prawosławnym − i vice versa. Żydzi chcą czegoś pozbawić muzułmanów − i vice versa. Faszyści chcą czegoś pozbawić komunistów i Żydów, komuniści chcą coś odebrać "burżujom", a ci ostatni wciąż, krok po kroku, odbierają środki ludziom pracy i drobnym właścicielom − tyle że za obopólną zgodą (tak długo, jak ludzie wierzą, że kapitalizm jest dla nich dobry).
W sumie każda taka walka jest skutkiem przekonania, że dóbr świata nie wystarczy dla wszystkich i że dobro własnej grupy jest jedynym co się liczy, jedynym co nas powinno obchodzić. Nigdy nie pozbędziemy się wojen, jeśli nie podważymy tych przekonań.


PRZYCZYNY KONFLIKTÓW:
SPORY TERYTORIALNE: Występują najczęściej w Afryce, oraz w Ameryce Południowej.
WEWNĘTRZNE UKŁADY SPOŁ -POLIT. (Wojny domowe)są przyczyną coraz większych konfliktów zbrojnych, stają się coraz bardziej powszechne. Dotyczą społeczności, które od niedawna dopracowały się swojej społeczności. Występują. szczególnie w Afryce
INGERENCJA INNYCH PAŃSTW-, która prowadzi do zaostrzenia konfliktu. Np. zaangażowanie USA w lokalne konflikty w Korei i Wietnamie
NADMIERNE ZBROJENIA- Np. interwencja armii rosyjskiej w Czeczenii pod naciskiem wyższych dowódców wojskowych.
KONFLIKTY ZBROJNE O SUROWCE- mają związek ze znaczeniem strategicznym surowca. Np. konflikt w zatoce Perskiej w 1990.
PROCESY FORMOWANIA SIĘ NARODÓW- konflikty o charakterze etnicznym spowodowały zmiany na mapach politycznych, ze względu na walkę narodów o prawo do samostanowienia.
IDEOLOGIA I RELIGIA- konflikty o znaczeniu ideologicznym odgrywają już niewielką rolę, natomiast o znaczeniu religijnym narastają