w plejstocenie:powsał m.in. lądolód skandynawski w jurze:zalewy morskie -kredzie:początek alpejskich ruchów górotwórczych w karbonie: -hercyńskie ruchy górotwórcze- ponowne sfałdowanie i wypiętrzenie Gór Świętokrzyskich i sudetów -powstanie granitowego masywu Tatr -powstawanie pokładów węgla kamiennego na Wyżynie Śląskiej
Skomplikowana struktura geologiczna Polski jest efektem długotrwałego rozwoju, w którym wystąpiły różnorodne procesy geologiczne. Najstarsze struktury pochodzą jeszcze z prekambru, podczas którego nastąpiły intensywne procesy wulkaniczne, fałdowe i metamorficzne. Znajdują się one pod przykryciem młodszych skał osadowych w północno-wschodniej części Polski oraz miejscami na powierzchni w Sudetach. W paleozoiku zaznaczyły się dwie orogenezy ( w nieznacznym stopniu Kaledońska i bardzo wyraźnie hercyńska), które doprowadziły do sfałdowania skał w Południowo- zachodniej Polsce (Sudety) i w Górach Świętokrzyskich. Ruchom górotwórczym towarzyszyły intensywny wulkanizm i plutonizm. Na początku ery paleozoicznej znaczną część obszaru Polski stanowiło dno morza, natomiast pod koniec dominowały warunki lądowe. Wielokrotnie zmieniał się klimat. W Karbonie obszar Polski znalazł się w jego wilgotnej i gorącej odmianie. Umożliwiło to bujny rozwój ówczesnej roślinności (mszaków, paprotników), a następnie powstawanie ze szczątków obumierających roślin pokładów torfu, który uległ uwęgleniu. Dzisiaj - jako węgiel kamienny - stanowi jeden z najważniejszych surowców mineralnych Polski. W mezozoiku rozpoczęły się pierwsze ruchy orogenezy alpejskiej. W kredzie sfałdowana została część Karpat, obejmująca Tatry i Podhale. Wielokrotnie dochodziło do transgresji morskich, których pozostałością są pokłady skał wapiennych w wielu obszarach środkowej i południowej Polski. Intensywne ruchy orogenezy alpejskiej nastąpiły w kenozoiku. W jej wyniku z osadów z dna Oceanu Tetydy, rozciągającego się między Afryką i Europą, sfałdowane zostały Beskidy. Ruchy górotwórcze miały wpływ także na wcześniej ukształtowane obszary. W południowo- zachodniej Polsce powstały deformacje warstw skalnych, prowadzące do powstania niewielkich fałdów lub struktur zrębowych. U schyłku tej ery nastąpiło ochłodzenie klimatu i rozwój pokryw lodowych na Półwyspie Skandynawskim. W tym czasie lądolody kilkakrotnie nasunęły się na obszar Polski. Największy zasięg osiągnęły w czasie zlodowaceń południowopolskich, wkraczając od północy w Karpaty i Sudety. Pozostałością epoki lodowcowej jest pokrywa osadów, która zamaskowała na większości obszarów północnej i środkowej Polski starsze podłoże geologiczne.
