Gdy spakowała plecak , wybiegła z pośpiechem z domu . Była to wycieczka do babci .Wyruszyli z ogromną radością .Pomyślała iż nie może zmarnować pięknego dnia , który ma spędzić z rodziną , więc postanowiła dać babci prezent . Gdy siedli wszyscy do stołu na rodzinny obiad , Zosia wyjawiła swoje uczucia do babci , powiedziała coś co płynęło prosto z serca i nad czym długo myślała . Babcia rozpłakała się z wrażenia i powiedziała , że jest z niej dumna . Po obiedzie musieliśmy niestety wracać z rodzicami do domu , trudno było mi się rozstać . Kiedy wróciliśmy do domu , zaczęłam rozmyślać o babci i byłam z siebie dumna . Myślę , że babcia również . Zakończyło się wpaniale , tak jak myślałam. Trochę głupie , ha , ale pisałam co mi przyszło do głowy .
Wszystko już spakowała ,ala przypaomniała sobie że nie ma gdzie zostawić swojego pieska . Postanowiła że zostanie w domu.Mama nie chciała słyszeć protestów Zosi. Popytali się już wszystkich sąsiadów jednak żaden z nich nie zgodził się przyją ć kundelka na tę parę dni.Mama z tatą postanowili wziąsć go ze sobą , ale porzucić w lesie . Napewno ktoś go przygarnie - zapewniała mama .Wreszczie przyszedł dzień wyjazdu rodzice zabrali psa ze sobą lecz gdy wypuścili go z auta do lasu zosia też się wymknęła i w końcu po żmłudnych poszukiwaniach znaleźli drogę do domu. szkoda że takich ludzi jak zosia jest na świecie bardzo mało.
